Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/187

 Deflacja, łć., gieol., zwiewanie rozkruszonych cząstek powierzchni skał.

 Deflagracja, łć., oczyszczenie przez ogień.

 Deflegmator, łć., chem., przyrząd do skraplania pary przy dystylacji.

 Deflektor, łć., wentylator mechaniczny.

 Defloracja, fr., przerwanie błony dziewiczej, pozbawienie dziewictwa, rozprawiczenie; zgwałcenie kobiety.

 Defluitacja, łć., stopienie, rozpuszczenie czegoś; spławienie.

 Deformacja, łć., fiz., zmiana postaci ciała a. jego cząstek, przekształcenie, odkształcenie.

 Defraudacja, łć., fałszerstwo, oszukanie przez fałsz; podstępne nieopłacenie cła, akcyzy, konsumpcji a. opłacenie ich w mniejszej, niż należy, ilości; przemytnictwo, kontrabanda, szwarcowanie; kradzież, sprzeniewierzenie.

 Defraudant, ten, co się dopuszcza defraudacji, przemytnik.

 Defraudować, łć., dopuszczać ś. defraudacji.

 Degieneracja, łć., wyrodzenie ś., zwyrodnienie, odrodzenie ś. od przodków, zbękarcenie; lek., zmiana, zniszczenie, przeobrażenie histologicznego utkania budowy tkanki a. organu, przeistoczenie.

 Degienerować, łć., przeobrażać, przeistaczać. D. ś., wyradzać ś., odradzać ś. od Przodków; przeobrażać ś., przeistaczać ś.

 Degradacja, Degradowanie, rz. od: Degradować.

 Degradować, fr., usuwać z wyższego stopnia na niższy w urzędzie, obniżać w stopniu, w godności; D. ś., upadlać ś., nikczemnieć.

 Degrengolada, fr., upadek (moralny. majątkowy).

 Degresja, łć., system podatkowy, zgadzający stopę podatkową ze stopą dochodu.

 Degustować, łć., komu co = obrzydzać.

 Deifikacja, Deifikowanie, łć., rz. od Deifikować.

 Deifikować, łć., ubóstwiać.

 Deintegracja, łć., utrata drobnych cząstek z całości.

 Deista, łć., zwolennik deizmu.

 Deizm, łć., teorja jedynego Boga nieosobowego, poznawanego przez rozum; wolnomyślna filozofja religji filozofów XVIII stulecia.

 Dejekcja, łć., wydzieliny, odchody.

 Deka, nm., przykrycie, opona, pokrowiec, kilim, dera; blat, zamykający z wierzchu, ściana wierzchnia: D. u fortepjanu, skrzypiec; D. piersiowa (= deska, kość piersiowa, mostek); część wierze nia, obejmująca co, pudło: D. zamku; cukr., syrop czysty, używany do bielenia cukru, klersa; gorzel., kożuch na płynie; myśl., pokrycie dołu wilczego, potrząs; D. = sztylet — p. Daga.

 Dekabrysta, ros., spiskowiec rosyjski z d. 14 grudnia 1825 r., grudniowiec.

 Dekachord, gr., narzędzie muzyczne o dziesięciu strunach.

 Dekada, gr., przeciąg dziesięciu miesięcy, tygodni a. dni; tydzień dziesięciodniowy w republikańskim kalendarzu francuskim; fil., jedna z dziesięciu liczb zasadniczych w metafizyce pitagorejskiej.

 Dekadent, fr., zwolennik, doktryner dekadentyzmu, schyłkowiec.

 Dekadentyzm, fr., kierunek a. rodzaj twórczości artystycznej, wydatniający objawy upadku, zwyrodnienia fizycznego i duchowego; kierunek artystyczny, lubujący ś. w dziwactwach i potwornościach natur zwyrodniałych albo cywilizacji, chylącej się do upadku.