Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/197

Ta strona została skorygowana.

warów ubezpieczanych w towarzystwie asekuracyjnym.

Dezygnować, łć., naznaczać, mianować.

Dezynfekcja, fr., odkażanie, oczyszczanie z zarazków.

Dezynfekować, Dezynfekcjonować, fr., odkażać, odwietrzać, poddawać działaniu środków, niszczących zarazki.

Dezyntegracja, łć., rozpadanie się na cząstki, rozluźnianie się.

Dezyntegrator, łć., rozbijacz, rozdrabniasz, przyrząd do rozkruszania gliny, rudy, kamieni, kości i t. p. (fig.).

Dezynwoltura. fr., zbyt swobodne zachowywanie ś., nadmierna pewność siebie, fr

Deżur — p. Dyżur.

Dębak, wino cierpkie, zbyt wytrawne; dębczak, młody dąb.

Dębczak, Dąbczak, młody dąb; kij dębowy.

Dębianka, narośl na liściu dębowym, wskutek ukłócia galasówki, zawierająca garbnik; galas, jabłko galasowe, orzeszek galasowy (fig.).

Dębić, wyprawiać skory za pomocą kory dębowej, garbować; zdejmować korę z dębu; usiłować coś wydobyć z kogo; uczyć się mozolnie, kuć, ślęczeć nad książką.

Dębieć, twardnieć (o kartoflach stygnących po ugotowaniu); pokrywać ś. plamami (o ścianach świeżo pobielonych i zbyt wolno schnących); słupiec, kołowacieć, głupieć, drętwieć (ze zdziwienia, ze strachu).

Dębik, Sylinica, Sylnica, roślina z rodziny różowatych.

Dębina, drzewo dębowe, dąb; las dębowy, dąbrowa.

Dębkiem stanąć = stanąć dęba, wspiąć ś. na tylnych łapach.

Dębniak, karłowaty dąb, na krańcu dąbrowy rosnący; huba dębowa; gatunek miodu do picia.

Dębnieć, twardnieć; tracić właściwy smak.

Dębnik, kora dębowa, używana do garbowania skór.

Dębowy, przym. od Dąb; kolor d., jasno-brunatny: aleja d-a = aleja dębami wysadzana; d-e krople, napar kury dębowej.

Dęga, Daga, lek., pręga od uderzenia krwią podbiegła, pęga.

Dęsta, roślina z rodziny łonozlitowatych.

Dętka, to, co jest dęte, za pomocą dęcia zrobione; perełka dęta, paciorek dęty, piłka gutaperczana dęta; bąbel na wodzie; suflet, rodzaj leguminy z owoców; owad z rodziny błonkoskrzydłych (fig ).

Dęty — p. Dąć; wewnątrz wydrążony: narzędzia muzyczne d-e = na których grają, dmąc; bóle d-e = bóle porodowe.

Dip. też Dj.

Diba, tur., złotogłów turecki.

Dichroizm, gr., dwubarwność (własność niektórych minerałów ukazywania ś. raz w jednej drugi raz w innej barwie.

Dichromatyczny, gr., dwubarwny.

Dicksonja, ozdobna roślina australijska z rodziny paprociowatych (fig.).

Digesta, Dygesty, łć., zbiór praw rzymskich, ułożony z rozkazu ces. Justynjana, pandekty.

Diheksaedr, gr., piramida sześciokątną.

Dimorficzny, gr., dwukształtny (przedstawiający się w dwóch kształtach).

Dimorfizm, gr., dwupostaciowość, dwukształtność ciał.