Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/207

zy = poszukiwać; d. zadośćuczynienia = dopominać się.

 Dochować, nied. Dochowywać, chowając dotrzymać, przechować do pewnego czasu; d. kogo = uchować do pewnego czasu; d. ś., doczekać ś. chowając (d. ś. dzieci, kwiatów).

 Dochód, przychód pieniężny, wpływ pieniężny, zysk, intrata.

 Dochówek, Dochowek, przychówek, przyrost bydła, przypłód.

 Dochrapać ś., nied. Dochrapywać ś., dojść do czego, zdobyć co po długich usiłowaniach.

 Dociąć, nied. Docinać, dokończyć cięcia; przen. d. komu = przyciąć, ukłóć, uszczypnąć, dobóść, dojechać, przygryźć, przymówić.

 Dociągnąć, nied. Dociągać, dokończyć ciągnąc, przyciągnąć, zaciągnąć; (d. popręgu = dopiąć); przen. d. do pewnej liczby; do pewnego kresu, życia, lat; d. butelki = dopić; d. nuty = wyśpiewać; d-nę o tym do końca miesiąca= wyżyję; chory nie d-nie do wieczora = nie dożyje; w mysi.: pies d-ga = zwietrzywszy, naprowadza zwierzynę.

 Dociec, Docieknąć, nied. Dociekać, dokończyć ciec, wyciec do reszty; ciekąc dojść; zaciekając ś. dojść czego, zbadać co gruntownie, przekonać ś.; w myśl. d-kać = wypędzać z nory.

 Docierać — p. Dotrzeć.

 Docinać — p. Dociąć.

 Docinek, docięcie, przycinek, przymówka, przekąs, przytyk, aluzja złośliwa.

 Docinkowy, uszczypliwy.

 Docisk, ucisk, nacisk, przygniatanie; uciemiężenie.

 Docisnąć, nied. Dociskać, przycisnąć, zamknąć (d. kufer); ciskają = dosięgnąć, dorzucić; uciskając dojąć, przygnieść (kajdany d-kają więźnia, uwierają); ściskając dociągnąć (d. gorset, sznurując się); d. się, dostać się, dotłoczyć się.

 Do cna, do końca, do reszty, w zupełności, doszczętnie.

 Docucić ś., z trudnością ocucić.

 Doczekać a. Doczekać ś., nied. Doczekiwać, przebyć oczekiwanie aż do pewnego kresu; czekając dotrwać, dobyć, dożyć; otrzymać co po długim czekaniu, osiągnąć.

 Doczesność, rz. od Doczesny; tymczasowość; życie doczesne, dobra doczesne.

 Doczesny, trwający do czasu, czasowy, tymczasowy, ziemski; d-na błona= zmieniona błona śluzowa, otaczająca jaje zapłodnione.

 Doczynek, dodatek, przyczynek, przydatek, dokładka.

 Doczytać, nied. Doczytywać, przeczytać do końca a. do jakiego kresu, skończyć czytanie; d. się czego = dowiedzieć się czego przez czytanie.

 Dodać, nied. Dodawać, do danego dać jeszcze, dołożyć, przydać, dorzucić, powiedzieć w dalszym ciągu; zsumować dane liczby, zrobić dodawanie; muz.: linje dodane górne, dolne = linijki w nutach poza pięciolinją dla nut wyższych i niższych.

 Dodajna, Dodajnik, każda z liczb, którą dodajemy, każda z liczb, które po dodaniu tworzą sumę, składnik dodawania.

 Dodatek, to, co dodane do czego, przydatek, dokładka, przyczynek, aneks; rzecz, osobno dodana (d. do pisma; tylko bez d-ków = tylko bez zmyśleń, bez blagi); musisz mu to wynagrodzić, a w d-ku przeprosić = nadto, prócz tego.

 Dodatkowy, przym. od Dodatek (pensja dodatkowa); nerw d. = jedenasta para nerwów mózgowych; zęby D. u koni = przybyszowe.

 Dodatni, Dodatny, fiz. i mat. wprost przeciwny ujemnemu zna-