Dojście, rz. od Dojść; dostęp, przystęp.
Dojść, nied. Dochodzić, idąc dotrzeć do pewnego kresu, zajść dokąd; nadejść, zbliżyć ś., nadciągnąć; d. kogo = przyjść, nadejść do kogo (doszła mię przesyłka, wieść); idąc dogonić, dopaść zwierza); przen.: d. dokąd = sięgnąć, dostać, posunąć ś., rozszerzyć ś., podnieść podejść, dosięgnąć ś. (puchlina doszła do serca, dochodzą do nas szepty; dochodzi mnie zapach, woń: przen.: do czego już to dochodzi zuchwalstwo!); przyjść (od słów doszło do bójki; nie dojdzie do skutku): dochodzić czego na kim = poszukiwać, upominać ś., windykować (d. swych krzywd); dociec, zbadać, poznać, pojąć. przeniknąć; dobadać ś. czego, dotrzeć, trafić do czego, wywiedzieć ś., wyrozumieć, wytropić, wyśledzić coś (d. prawdy, d. do ładu); dożyć, doczekać (d. do pewnego wieku); d. = dojrzewać.
Dojutrek, ten, co odkłada wszystko do jutra, opieszalec; ton. co się długo namyśla, zanim do działania przystąpi, kunktator.
Dojutrkostwo, odkładanie na potym, zwłóczenie, kunktatorstwo.
Dok, pływający warsztat do naprawy okrętów; część portu, przeznaczona do budowy lub naprawy okrętów: sztuczna przystań ze składami na towary (fig.).
Dokańczać — p. Dokończyć.
Dokarmić, nied. Dokarmiać, dokończyć karmienia; dopaść, dotuczyć; d. dziecko: dawać mu nietylko piersi do ssania, ale i inne pokarmy; d. ś. kogo = z trudnością nasycić albo utuczyć, osiągnąć rezultat karmienia.
Dokazać, dopiąć czego, postawić na swoim, osiągnąć coś, sprawić, przeprowadzić swoją wolę, zdziałać: nied. dokazywać, zbytkować, swawolić, figlować, szaleć; wyprawiać nadzwyczajne rzeczy, popisywać ś., wyrabiać dziwy; dokazywać nad kim = znęcać się, pastwić się.
Dokąd, przys., 1) do którego miejsca? kędy? gdzie?; do jakiego czasu? jak długo? póki? dopóki? dopókąd?; do jakiego stopnia? jak dolecę?: 2) do tego miejsca, do którego..., kędy, gdzie... (poszedł tam, d. go wezwano).
Dokądbądź, Dokądkolwiek, do jakiegobądź miejsca, do jakiegobądź czasu.
Dokądś, do jakiegoś miejsca, do jakiegoś czasu.
Dokleić, dolepić, przykleić.
Dokładka, to, co ś. dokłada do czego, przy kładka, dodatek, przydatek: przyczynek, dopełnienie (mięso z d-ą = z gorszym kawałkiem, dorzuconym dla wagi); na d-ę = jeszcze, w dodatku, na dobitkę.
Dokładność, rz. od Dokładny.
Dokładny, skrupulatny, pedantyczny, wyczerpujący, szczegółowy (spis d.); porządny, wykończony, należyty, regularny, staranny (robota d-a); ścisły, wierny, trafny (kopja d-a.).
Dokolny, otaczający, okoliczny, znajdujący się dokoła czego.
Dokolutka, Dokoluteńka, Dokolutenieczka, Dookoluteńka, Dokolusieńka, jak najzupełniej dokoła.
Dokoła, Dookoła, przys.. naokoło, wokoło, ze wszystkich stron, w okrąg czego; d., Wojtek! albo d., panie Wojciechu (gdy ktoś powtarza jedno w kółko).
Dokołatać, skołatać do reszty; dojść do pewnego kresu: przen., d. wieku = dokonać go z biedą; d. ś. do śmierci; d. ś., kołacząc, do-
