stać ś., dostukać ś., dopukać ś.; dotrwać, dożyć z biedą; d. ś. czego = kołacząc, dojść (d. ś. majątku), dopiąć, doprosić się czego.
Dokompletować, fr., dopełnić, uzupełnić, wypełnić braki.
Dokonać, nied. Dokonywać, doprowadzić do końca, dokończyć, zakończyć, dopełnić; wypełnić, spełnić, dokazać, uskutecznić (d. wieku = umrzeć, d. wielkich czynów, d. przeróbek); d. ś., przyjść do skutku, spełnić ś., skończyć ś., stać ś., ziścić ś., zajść.
Dokończenie, rz. od Dokończyć; koniec, zakończenie, ostatnia część (coś jest na d-iu = kończy ś. coś).
Dokończyć, nied. Dokańczać, Dokonczać, do końca doprowadzić, ukończyć, zakończyć, skończyć.
Doksologja, gr., modlitwa, formuła, chwaląca Boga.
Doksozofja, gr., mądrość ciemna, zawiła.
Doktor — p. Doktór.
Doktorant, łć., kandydat na doktora, mający jeszcze obronić uczonej rozprawy, aby uzyskać stopień doktora.
Doktorat, łć., Doktorstwo, godność i stopień doktora.
Doktoretka, łć., biret doktorski.
Doktorka, łć., kobieta doktór, lekarka; akuszerka.
Doktorostwo, Doktorowstwo, Doktorstwo, łć., — p. Doktorat; doktór z żoną.
Doktoryzacja, łć., Doktoryzowanie ś., składanie egzaminu i bronienie rozprawy dla uzyskania stopnia doktora.
Doktoryzować ś., łć., składać egzamin i bronić rozprawy dla otrzymania stopnia doktora.
Doktór, łć., uczony, posiadający najwyższy stopień naukowy; nauczyciel kościoła (tytuł wielu teologów w wiekach średnich); d. a. d. medycyny = lekarz, medyk.
Doktryna, łć., teorja, nauka, konsekwentnie z pewnych zasad wysnuta; ogół systematycznie powiązanych poglądów pewnego kierunku albo szkoły filozoficznej; błędna, zbijana teorja, nauka.
Doktryner, fr., krzewiciel albo fanatyczny wyznawca doktryny.
Doktrynerja, Doktrynerstwo, Doktryneryzm, łć., uparte, pedantyczne trzymanie ś. pewnej doktryny, zaślepienie.
Dokuczliwy, dokuczający, dotkliwy, dojmujący, nieznośny, przykry; lubiący dokuczać.
Dokuczyć, nied. Dokuczać, nalegać, naprzykrzać ś., sprawić przykrość, ból, dopiec, dojeść, dogryźć, dać się we znaki, dojąć.
Dokument, łć., dowód piśmienny, skrypt; przen.: wszelki dowód.
Dokumentalny, Dokumentny, łć., niewątpliwy, faktyczny, oparty na dokumentach; dowodny, niewątpliwy, pewny; przystępnie objaśniony, wyrazisty, zrozumiały, przekonywający, gruntowny.
Dokumentować, łć., stwierdzać, konstatować, udowadniać; d. ś., stwierdzać ś., ujawniać ś., zaznaczać ś., manifestować ś.
Dokupić, nied. Dokupować, przykupić, kupić jeszcze dla uzupełnienia; w karc.: wymienić jedną lub więcej swoich kart na odpowiednią liczbę wziętych z kupki pozostałej po rozdaniu kart, kupić, przykupić; przyłączyć ś. do grających przez złożenie wkupnego; d. ś., z trudem zdobyć drogą kupna z powodu drożyzny.
Dokupna, karc.: kupna, przykup, przykupna, talon, karty dobrane przez gracza.
Dola, przeznaczenie, los, udział, położenie, stan; pomyślność, szczęście, fortuna (d. i niedola).
Dolar, ang., pieniądz Stanów Zjednoczonych północnoamerykańskich = 2 rublom.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/211
Ta strona została przepisana.