Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/215

 Donkiszot, błędny rycerz; cudak, szaleniec, dziwak; samochwał, roiciel, marzyciel, rzucający się na przedsięwzięcia szlachetne, lecz niewykonalne; pragnący świat poprawić doraźnie, awanturnik.

 Donkiszoterja, Donkiszotyzm, usiłowanie doraźnego poprawienia świata, walka z wiatrakami, t. j. z przeciwnikami urojonymi lub zbyt potężnymi; awanturniczość.

 Donna, wł., pani, panna, bogdanka.

 Donosiciel, ten, co donosi, denuncjator, szpieg, delator.

 Donosić, nied. Donieść (ob.) dok., znosić do reszty, doniszczyć (d. suknię); nosząc, dotrzymać do pewnego czasu (d. płód = przebyć ciążę do kresu normalnego; nie d., urodzić przed czasem, poronić).

 Donośny, daleko sięgający, rozlegający ś.; silny, głośny (głos d.), rozgłośny, ważny, korzystny.

 Donst — p. Dunst.

 Donzella, wł., pogardl., panna, pretensjonalna panna.

 Donżuan, uwodziciel kobiet, bałamut, lowelas; ten, co napastuje kobiety na ulicach.

 Donżuanerja, Donżuanizm, Donżuaństwo, uwodzicielstwo, bałamucenie kobiet; napastowanie ich na ulicach.

 Doń, skr., do niego.

 Dookolutenieczka, Dookoluteńka, Dookolusieńka, Dokolutka, dokoła, wszędzie, naokoło.

 Dookoła — p. Dokoła.

 Dopadać — p. Dopaść.

 Dopadkowy, dorywczy, niestały.

 Dopalić, nied. Dopalać, dokończyć palić, spalić do reszty; wypalić, spalić a. opalić należycie, do gruntu (d. cegłę, kawę); upalić jeszcze więcej; d. ś., spalić ś. do reszty; wypalić, opalić należycie po długich usiłowaniach (nie mogę ś. d. tego mieszkania).

 Dopasować, nied. Dopasowywać, dobrać, aby pasowało (d. drzwi, okna); d. ś., dobrać ś., przystać do siebie (d-li ś. ze sobą).

 Dopaść, nied. Dopadać, paść aż dokąd, dolecieć dokąd; dobiec, dopędzić, dogonić, doścignąć; d. czegoś schwycić porwać co: dorwać ś. do czego.

 Dopaść, nied. Dopasać, dokończyć pasania, upaść do reszty, dokarmić, dotuczyć; d. ś., upaść ś. należycie, dokarmić ś, dotuczyć ś.

 Dopatrzyć, nied. Dopatrywać, doglądać, dozierać, strzec, pilnować, upatrywać, domyślać ś., domniemywać ś.; d. ś. czego w kim, w czym = upatrzyć, zauważyć, odkryć, przekonać ś., stwierdzić.

 Dopchać, Dopchnąć, nied. Dopychać, pchnięciem dosunąć; doładować, dopełniać, pchając dopakować, dotłoczyć; przen.: zepchnąć robotę, skończyć byle jak, aby zbyć; d. ś., dostać ś. pchając ś. dokąd, dotłoczyć ś.

 Dopełniacz, gram., w deklinacji nazwa 2-go przypadku; w kiper., flaszka, użyta za szpunt.

 Dopełnić, nied. Dopełniać, dodać dla pełności a. uzupełnienia, dołożyć do pełna, dokompletować; dokonać, spełnić, wykonać, wypełnić; dotrzymać czego, ziścić co (d. wyboru, obowiązku, warunków umowy); d. ś., spełnić ś., wypełnić ś., dokonać ś., ziścić ś., przyjść do skutku, stać ś.

 Dopełnienie, rz. od Dopełnić: dodatek, to, co ś. dodaje do czego dla uzupełnienia; gram., przedmiot, wyraz, uzupełniający orzeczenie zdania, oznaczający osobę, lub rzecz, na którą zwrócona jest czynność; w mat., liczba a. wielkość, którą trzeba dodać, aby otrzymać liczbę a. wielkość z góry oznaczoną: w ogr. dodanie gruntowi brakującego składnika: wapna, piasku a. gliny.