Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/217

 Doprosić ś., nied. Dopraszać ś., prosząc usilnie, uzyskać co.

 Doprowadzić, nied. Doprowadzać, przyprowadzić, zaprowadzić, dojść do pewnego kresu a. stopnia; pociągnąć za sobą, sprowadzić, wywołać (d. co do końca = dokończyć, osiągnąć dobry skutek); cukier., d. cukier do próby = nadać mu pożądaną gęstość.

 Doprząc, nied. Doprzęgać, do zaprzężonych dodać jeszcze.

 Dopuścić, nied. Dopuszczać, pozwolić, dostąpić, zbliżyć ś.; przypuścić, dozwolić, pozwolić, zezwolić, nie przeszkodzić czemu; d. samice do samców = łączyć je płciowo, stanowić; d. sobie co do głowy = trapić ś. smutnemi przypuszczeniami; d. ś. czego = popełniać, czynić (co złego).

 Dopust, Dopuszczenie, zrządzenie Boże, przeznaczenie, los, dola, wola nieba, palec Boży.

 Dopychać — p. Dopchać.

 Dopytać ś., nied. Dopytywać ś., pytając, dowiedzieć ś.

 Dorachować, nied. Dorachowywać, dokończyć rachować; dodać co jeszcze do rachunku, doliczać; d. ś., rachując, doliczyć ś., dojść czego; znaleźć co, szukać braku przez rachowanie (nie mógł ś. lat swych d., nie mogę d. ś. rubla).

 Dorada — p. Grzywica.

 Doradca (forma ż. Doradczyni), ten (ta), co doradza, radca; d. prawny = adwokat, rejent, radca prawny, juryskonsultant; pokątny d. = ten, co ś. zajmuje adwokaturą nielegalnie, żart., winkieladwokat.

 Doradczy, przym. od Doradca; głos d. = przyjmowany do wiadomości, brany pod rozwagę, lecz nie rozstrzygający.

 Doradzić, nied. Doradzać, udzielić rady, poradzić.

 Doradztwo, zajęcie doradcy; pokutne d. = zajęcie pokutnego doradcy.

 Dorancja, Durancja, nm., odmiana śliwy zwyczajnej; owoc tej odmiany.

 Dorastać — p. Dorosnąć.

 Doraźny, Dorazowy, następujący odrazu, natychmiastowy, bezzwłoczny (d-na kara); leczenie d-ne = stosowanie w nagłych wypadkach środkow leczniczych, będących pod ręką: zrośnienie d-ne = zrost bezpośredni, zagojenie się rany bez ropienia.

 Doręczać — p. Doręczyć.

 Doręcze, Dorędzie, tylko w wyrażeniach: na d-czu, na d-dziu = pod ręką, na pogotowiu, na podorędziu.

 Doręczny, podręczny, na podorędziu będący.

 Doręczyciel, ten, co doręcza, oddawca.

 Doręczyć, nied. Doręczać, oddać do rąk, wręczyć.

 Dorędzie — p. Doręcze.

 Dormeza, fr., powóz podróżny, urządzony do spania; czepiec; nocny; d-y, kolczyki, z któremi można spać.

 Dormitorjum, łć., sala sypialna w szpitalach i konwiktach.

 Dorobek, to, czego ś. dorobiono, nabytek; dorabianie ś. (być na d-ku = przychodzić do jakiej takiej zamożności).

 Dorobić, nied. Dorabiać, dokończyć roboty; do zrobionego dodać co jeszcze, dosztukować, doprawić; dopasować zrobiwszy (d. klucz); d. ś. = robotą dojść do czego; dojść do majątku, zbogacić się.

 Dorobkowicz, Dorobkiewicz, ten, co ś. dorobił majątku, parwenjusz.

 Dorobkowy, przym. od Dorobek.

 Doroczny, przypadający co rok, raz na rok.

 Dorodnia, roślina z rodziny wrzosowatych, wdzięczelina.

 Dorodny, urodziwy, przystojny, rosły, wysoki, słuszny, postaw-