ły, ostry, złośliwy); żart, koncept, facecja, krotochwila; fortel, wybieg, podstęp, kawał.
Dowcipek, żart niesmaczny, lichy koncept..
Dowcipkować, Dowcipować, sadzić ś. na dowcipy, popisywać ś. dowcipem, żartować, kpinkować, facecje prawić.
Dowcipniś (forma ż. Dowcipnisia), człowiek dowcipny, żartowniś, koncepcista, facecjonista; ten, co sadzi ś. na dowcipy.
Dowcipny, mający cechy dowcipu, pełen dowcipu, humorystyczny, krotochwilny, ucieszmy, zabawny, wesoły (d-a odpowiedź); d. człowiek dowcipkujący, żartobliwy, jowialny, filuterny, cięty a. bystry, sprytny, przebiegły, przemyślny, pomysłowy, roztropny; zręczny, sprytny (d. przyrząd, manewr, sposób).
Dowidzieć, mieć wzrok dobry, widzieć dobrze.
Dowidziska, Dowidzyska! do widzenia, do zobaczenia się!
Dowiedzieć ś., nied. Dowiadywać ś., powziąć wiadomość, zostać poinformowanym.
Dowiernoręctwo, przekaz, dany osobie, otrzymującej zapis i obowiązanej doręczyć spadek innej osobie; fideikomis.
Dowierzać komu = spuszczać się na czyją wierność; wierzyć, ufać.
Dowieść, nied. Dowodzić, doprowadzić, przyprowadzić dokąd, przywieść; d. czego = stwierdzić dowodami, udowodnić, przekonać, uzasadnić, dokazać, wykazać prawdziwość czego (d. twierdzenia, to niczego nie d-i = to nic nie znaczy, nie stanowi).
Dowieźć, nied. Dowozić, przywieźć do pewnego miejsca (dowiózł go do połowy drogi), zawieźć; wożąc dostarczyć.
Dowlec, nied. Dowlekać, zawlec dokąd, dociągnąć do jakiego kresu; dokończyć wleczenia, nawlekania; d. ś. dokąd = wlokąc ś. dojść a. dojechać.
Dowodny, oparty na dowodach, oczywisty, niewątpliwy, pewny; za dowód służący, przekonywający, rozstrzygający, decydujący; w myśl.: ogar d. = goniący na czele innych; pies doskonale ułożony do łowów, dobrze prowadzący myśliwca na zwierzynę.
Dowodzić — p. Dowieść; komenderować, kierować, mieć dowództwo; stać na czele; rozwodzić ś., dużo mówić, prawić; przewodzić, burmistrzować, dunderować.
Dowojować ś., doczekać ś. złych; skutków prowadzenia ś., postępowania, wojowania; doigrać się.
Dowolny, zostawiony do woli; jakiś. podoba; samowolny, arbitralny; nie uzasadniony, nie oparty na pewnej zasadzie; dobrowolny.
Dowozić — p. Dowieźć.
Dowód, okoliczność albo rzecz, przemawiająca za czym, przekonywająca o czym, fakt, oznaka czego; d-dy = dokumenty, świadectwa, papiery osobiste (mam d-y w porządku); papiery stwierdzające uzdolnienie, świadectwa służbowe i t. p.
Dowódca, przywódca, naczelnik, ten, co dowodzi, wódz, komendant.
Dowóz, Dowózka, dowożenie, przywóz, dostawa.
Dowrzan, roślina z rodziny krzyżowych.
Doza, gr. — p. Dawka; przen., ilość, miara (w tym utworze jest duża d. dowcipu).
Dozgonny, trwający do zgonu, dośmiertny, dożywotni.
Dozierać — p. Dojrzeć.
Doznać, nied. Doznawać, doświadczać, zaznać, poznać, uczuć, odczuć.
Dozorca (forma ż. Dozorczyni),
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/223
Ta strona została przepisana.