żona; haft.: szczegół w hafcie formy drabinki, z powycinanemi miejscami między szczeblami, kratka; handl., wykaz obliczania procentów; młyn., d. koszowa = ramka w koszu młyńskim; ślus., przyrząd w kłódkach konstrukcji werthajmowskiej do przepuszczania i zatrzymywania sztyftu, przynitowanego do rygla.
Drabinkarz, karjerowicz.
Drabka, zdr. od Drabina; albo w lm. jasła, rodzaj sieci.
Drabować, jechać truchtem, kłusować; przetrząsać, szperać, rozpatrywać, roztrząsać; nicować, krytykować, obrabiać kogo.
Draby (-ów), blp., (cienkie słupy rusztowań, utkwione w ziemi, sztandary, tycze.
Dracena, gr., smocze drzewo, roślina drzewiasta z rodziny liljowatych, przypominająca nieco palmy (fig.).
Drachma, gr., jednostka wag aptekarskich = 7 uncji = ¼ łuta; d. moneta grecka = 30 kop.
Draga, machina do pogłębiania albo oczyszczania łożyska rzeki, kanału a. dna portu i do wydobywania przedmiotów zatopionych (fig.).
Draganek, Dragonek, Dragonka, fr., galon na rękawie u prostego żołnierza, oznaczający liczbę lat służby (fig.), szewron.
Draganek, roślina bylica (ob.).
Dragant (-u), Tragant, Tragagant, gr., — p. Traganek; gumowaty sok traganka, guma dragancka; ciasto powstałe z zagniecenia gumy draganckiej z cukrem miałkim; ciasto draganckie, ciasto dragantowe; w im. rodzaj cukrów ozdobnych.
Dragoman, Drogman, Drogoman, arab., tłomacz urzędowy przy poselstwie, na Wschód wysyłany; przewodnik.
Dragon, gr., żołnierz kawalerzysta uzbrojony w karabin, pełniący służbę konno i pieszo; przen., człowiek niezgrabny i dużego wzrostu.
Dragonady, gr., blp., prześladowania religijne za pomocą egzekucji wojskowej we Francji za Ludwika XIV i na Śląsku za Fryderyka Wilhelma III.
Dragonja, gr., oddział dragonów; zbiór., dragoni; straż przyboczna.
Dragoński, gr., przym. od Dragon; po d-sku — jak dragon; obcesowo, zuchwale; d. los = nieszczęśliwy, smutny.
Dragować, nm., oczyszczać albo pogłębiać łożysko rzeki, kanału a. dno portu za pomocą dragi.
Drajkenig, Drajcap, nm., gatunek tytuniu taniego.
Drakoński, gr., zbyt surowy, okrutny, nieubłagany (wyrok, przepis, prawo d-e).
Drała! wł., myk! szust! w nogi! (o ucieczce).
Drałować, iść szybko, pędzić, biec, zmykać, zmiatać.
Dramat (-u), gr., wogóle sztuka teatralna; rodzaj utworu poetyckiego, przedstawiającego w formie djalogowanej starcie ś. i walkę przeciwnych uczuć i interesów; przen., fakt, wypadek, zdarzenie smutne, wzruszające lub krwawe; walka duchowa, pełna boleści.
Dramatopisarstwo, gr., blm., pisanie dramatów, literatura dramatyczna.
Dramaturg, Dramatopisarz, Dramatyk, gr., piszący dramaty, au-
