szania miejsc bagnistych, sączek (f.); w med. p. Sączek.
Drenować, ang., osuszać miejsca błotniste przez zakładanie drenów, zakładać sączki, odsączać.
Dreptać, Drepcić, wśród zajęcia, chodzić szybko, drobnemi krokami, drobić, krzątać ś.; tańczyć w miejscu drobnym krokiem; przen., zabiegać, chodzić koło czego, czynić starania.
Dresować — p. Tresować.
Dresura, fr., — p. Tresura.
Dreszajba, Drajszajba, nm., pomost ruchomy, na który wtaczają wozy, maszyny, lokomotywy, aby je obrócić na miejscu, tarcza obrotowa, pomost obrotowy, obrotnica (fig.).
Dreszcz, zdr. Dreszczyk, lekkie drżenie, wstrząśnięcie, wzdrygnięcie w ciele; mrowie, ciarki; w med., uczucie zimna, poprzedzające gorączkę, ziębienie.
Drewienko, Drewko, zdr. od Drewno; lek. d-ka, wiórki, czyszczące krew, używane jako napar.
Drewniak, zwierzę stawonogie krajowe z gromady wijów ostrorożnych (fig.); roślina z gromady grzybów z rodziny kulnicowatych; w druk., szteg drewniany; zegar drewniany u dróżników kolejowych; trzewik z drewnianą podeszwą, posp., budynek drewniany, dom drewniany; gmin., bałwan, cymbał.
Drewniany, z drzewa zrobiony, z drzewa zbudowany; przen., nieczuły, obojętny, zimny; nieruchawy, niezgrabny w ruchach, sztywny; bezdźwięczny, matowy (głos d.).
Drewniasty, Drzewiasty, mający własności drewna, podobny do drewna.
Drewnieć, Drzewnieć, w drzewo ś. zamieniać, stawać ś. drewnem; stawać ś. podobnym do drewna, kołowatym; drętwieć, kamienieć, sztywnieć.
Drewno, część pnia lub korzenia drzew dwuliścieniowych, zawarta między rdzeniem a korą, albo w ściślejszem rozumieniu: między rdzeniem a bielem; kawał drzewa, polano, bierwiono (czy kij, czy d., to wszystko jedno); przen., człowiek nieczuły; zdrob. Drewienko, Drewko.
Drewutnia — p. Drwalnia.
Drezyna, fr., mały wózek do jazdy po szynach kolejowych, poruszany korbą a. parą (f.).
Dręczyciel, ten, co dręczy, dokucza, męczy, kątownik, tyran.
Dręczyć, męczyć, zadawać cierpienia fizyczne, katować; truć, trapić, martwić, sprawiać zgryzotę, dokuczać, gnębić, pastwić ś., znęcać ś.; d. ś., martwić ś., gryźć ś., truć ś.
Drętwa (a. Płaszczka), morska ryba chrząstkowata, posiadająca narządy elektryczne, których wyładowanie ubezwładnia inne zwierzęta (fig.).
Drętwić, czynić drętwym, zdrętwiałym, znieczulać; d. zęby = nabawiać oskomy, cierpienia zębów; hartować, czynić twardym.
Drętwieć, tracić czucie, martwieć, stawać się zdrętwiałym, cierpnąć; d. ze strachu = truchleć, tracić czucie.
Drętwik, węgorz elektr., strętwa, wąż elektryczny, ryba, należąca do węgorzowatych, obdarzona potężnym przyrządem elektrycznym,
