Dróżka — p. Drożyna; szew w pończosze a. skarpetce.
Dróżniczka, żona dróżnika.
Dróżnik, dozorca a. stróż drogowy, którego obowiązkiem jest utrzymywanie w porządku pewnej przestrzeni drogi.
Drożyna, Dróżynka — p. Drożyna.
Druchna, Druhna, Drużka, przyjaciółka panny młodej, przypinająca bukieciki gościom weselnym i towarzysząca panu mfodemu, gdy idzie do ołtarza brać ślub.
Druciak, gwóźdź fabryczny z drutu; hebel do wyrabiania drutów drewnianych.
Druciany, Drutowy, nm., z drutu zrobiony, na drutach robiony, trykotowy.
Druciarczyk, nm., mały druciarz.
Druciarz, nm., ten, co drutuje stłuczone naczynia i wyrabia niektóre przedmioty z drutu (fig.).
Drucik, zdr. od Drut.
Druczek, zdr. od Druk.
Druczkarnia — p. Drukarnia.
Druczkować — p. Drukować.
Drugi, liczeb. porządkowy od dwa, wtóry; d-e tyle = jeszcze tyle, podwójnie; po d-ie — powtórnie; inny, inszy (d. gatunek, d. plan obrazu; nie czyń d-mu, co tobie niemiło); odwrotny, przeciwny (d. brzeg rzeki, odwrócić na d-gą stronę); niższy o stopień, pośledniejszy od najpierwszego, lichszy; podrzędny, dalszy (d. plan taki sam (jest dla mnie d-im ojcem); d. świat = pozagrobowy; inny, niejeden, jaki taki, niektóry, ten i ów.
Drugoklasista, uczeń klasy drugiej; d-stka, uczennica klasy drugiej.
Drugokursista, student z drugiego kursu.
Drugoplanowy, na drugim planie stojący, mający mniej znaczenia.
Drugoroczniak, uczeń drugoroczny, pozostający drugi rok w tej samej klasie.
Drugorodztwo, druga linja krewnych.
Drugorzędny, podrzędny, niegłówny, niepryncypalny, pośledniejszy.
Drugorzędowa formacja p. Formacja.
Drugostronny, na drugiej stronie (stronicy) umieszczony, wykonany; przedstawiający coś z drugiej, z przeciwnej strony; odnoszący ś. do drugiej, przeciwnej strony.
Drugożeństwo, powtórne małżeństwo.
Drugubica, Drygubica, sieć potrójna na ptaki, na ryby; p. Drygawica.
Druh, przyjaciel.
Druhna — p. Druchna.
Druid, celt., pogański kapłan u staroż. Celtów.
Druidyczny, Druidowy, przym. od Druid.
Druidyzm, religja starożytnych Celtów.
Drujki (-jek), blp., owoce leśne, mające smak słodko-mdły.
Druk, nm., tłoczenie za pomocą prasy na papierze tego, co złożono czcionkami, odbijanie; drukowanie, wydrukowanie (ukończyć d. dzieła, posłać do d-u); w d-ku — drukuje ś.; drukarstwo, i sztuka drukarska (wynalazek d-ku); sposób drukowania, rodzaj czcionek (d. drobny): książka, broszura drukowana; zdr. Druczek (stare d-ki); ogół książek drukowanych, wydawnictwa drukowane (ukazać ś. w d-u); blankiet d-ny (d. do wypisów z metryk).
Drukarnia, nm., zdr. Drukarenka, Drukareńka, zakład drukarski, gdzie ś. drukują książki, tłocznia,
