Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/234

nościach, mnożących ś. z upływem czasu a. z postępem roboty.

 Drwal, ten, co drwa rabie; przen., prostak, gbur, ordynus; koń leniwy, nieczuły na razy.

 Drwalnia, Drwalka, Drwalnik, Drewutnia, miejsce, gdzie ś. drwa rąbią i składają, komórka a. szopa na drwa.

 Drwiący, szydzący, wyśmiewający, szyderczy (d. uśmiech).

 Drwić, wyśmiewać ś. z kogo, szydzić z kogo, żartować, lepić, lekceważyć, nie brać na serjo, nic sobie nie robić z kogo, z czego.

 Drwinki — p. Drwiny.

 Drwinkować, drwinki stroić, żartować, dowcipkować, kpić, szydzić, wyśmiewać ś.

 Drwiny (-in), Drwinki (-nek), blp., naśmiewanie ś., żartowanie z kogo, szyderstwa, docinki, żarty, kpiny, docinki; d-i stroić = drwić; przen., to d. a. to istne d. = to ladajaka robota, albo to propozycja niemożliwa do przyjęcia, a. to postępek, którego nie można puścić płazem, a. to postępowanie, którego nie można znosić.

 Dryber, blm., nm., praca pozaszychtowa.

 Dryblas, Drymblas, człowiek wysoki, niezgrabiasz; koń rosły.

 Drybus, nm., kadź, używana do mycia naczyń w gorzelniach i browarach; naczynie do wody nizkie, a dość szerokie; d. a. dryfus, nm., wanienka albo beczka na trzech nogach.

 Dryga p. Drygawica: niewód na jesiotry ze szpagatu z wielkiemi okami, do dwustu sążni długi.

 Drygać, poruszać szybko ciałom w jednym miejscu lub tylko nogami, podskakiwać; p. Drgać, p. Drygnąć.

 Drygant, ogier, stadnik; przen., bałamut, lowelas, bawidamek.

 Drygawica, Dryga, Drygubica, Drugubica, sieć potrójna na ryby; pławaczka.

 Drygawka, rodzaj wiosła do kierowania tratwą albo galarem; bukiet drużbowy na lasce, ozdobiony wstążkami.

 Drygliwy, podskoczny, skoczny (d. taniec).

 Drygnąć, nied. Drygać, podskoczyć, bryknąć; p. nied. podrygiwać.

 Drygotać — p. Dygotać.

 Dryja, nm., figura trójkątna, trójkąt; trzy oczka na kostce do gry; zaprząg w trzy konie.

 Dryjakiew, gr., — p. Drjakiew.

 Dryjopitek, gr., małpozwierz kopalny.

 Drykować, nm., nadawać blasze formę pożądaną na tokarni za pomocą przyrządu, zwanego drykstalem.

 Dryl, nm., Drylownik, Drelownik, rodzaj świdra do wiercenia w metalach; drut do przepychania fajki; przyrząd do robienia dziur w kamieniu; rurka blaszana do drążenia jabłek i gruszek: d. = siewnik rzędowy.

 Drylich (zdrobn. Dryliszek), nm. — p. Drelich.

 Dryling, nm., fuzja myśliwska; sztucer, karabin.

 Drylować, nm., wiercić drylem; d. owoce = wyjmować z nich pestki; uprawiać rośliny systemem rzędowo-okopowym.

 Drymblas — p. Dryblas.

 Drynda, żart. dorożka; uczn., egzamin dodatkowy, poprawka.

 Dryndnąć, nied. Dryndać, zawahać czym, zakołysać, machnąć, kiwnąć.

 Dryndulka, rodzaj powoziku lub dorożki, wolant.

 Dryndziarz, żart., dorożkarz.

 Dryzdnąć, nied. Dryzdać, wypróżnić ś. gwałtownie; skłamać.

 Dryzlować, nm., skręcać nici.