Dywdyk — p. Tyftyk.
Dywergiencja, łć., rozbieżność; zbaczanie od pierwotnego kierunku.
Dywersja, fr., uszczerbek, szczerba, szkoda; pomieszanie planów, popsucie szyków; woj. działanie wojenne w celu odwrócenia uwagi i odciągnięcia sił nieprzyjacielskich; zrobić d-sję, popsuć czyje plany, przeszkodzić.
Dywidenda, łć., zysk z przedsiębiorstwa udziałowego a. akcyjnego, rozdzielany między uczestników, bez zaliczenia do niego liniowi on ego procentu od kapitału: część przypadająca każdemu wierzycielowi po upadłości dłużnika.
Dywidować, łć., dzielić.
Dywinacyjny, łć., przym. od Dewinacja; d-a zdolność = zdolność odgadywania, przepowiadania.
Dywiz, łć., łącznik, linijka łącząca a. dzieląca wyrazy.
Dywizja, łć., podział, dzielenie; oddział wojska, złożony z czterech a. sześciu pułków różnych rodzajów broni.
Dywizjon, fr., oddział jazdy z dwu szwadronów; oddział piechoty z dwu kompanji.
Dywizjoner, fr., gienerał, dowódca dywizji.
Dywizorek, łć., przyrząd drukarski do utrzymywania nad kasztą rękopisu w czasie składania go przez zecera.
Dywulgacja, łć., rozgłoszenie tajemnicy.
Dywulgować, łć., wypaplać tajemnicę.
Dyz... — p. także Dys...
Dyzasocjacja, łć., w filoz. kojarzenie wyobrażeń rozdzielonych (przez wypad ogniw pośrednich).
Dyzenterja — p. Dysenterja.
Dyzgracja, fr., niełaska, wypadnięcie z łaski.
Dyzgracjować, Dysgracjonować, pozbawiać kogo swojej łaski.
Dyzgust, Dysgust, wł., niechęć, wstręt, obrzydzenie; zły humor, nieukontentowanie.
Dyzintegracja, łć., rozdzielenie, rozłączenie.
Dyzjunkcja, łć., rozdział, rozłączność, rozjemczość.
Dyzjunktor, łć., przyrząd, za pomocą którego mogą być zużytkowane prądy elektryczne, powstające wyłącznie przy otwieraniu prądu wzbudzającego a. wyłącznie przy zamykaniu tegoż prądu.
Dyzlokacja, Dyslokacja, łć., rozmieszczenie, rozlokowanie; rozłożenie (d. wojsk); przemieszczenie, przesunięcie; zaburzenie w położeniu skał; wyprowadzenie ich z pierwotnego położenia.
Dyzlokować, łć., rozmieszczać, rozlokowywać, rozrzucać.
Dyzobligować, fr., uwalniać od zobowiązań.
Dyzunita, Dysunita, łć., wyznawca kościoła wschodniego obrządku, który nie przystąpił do Unji brzeskiej.
Dyżur, fr., obowiązek służby przez pewną ilość godzin lub dnia, kolejno zmienianych, polegającej na dozorowaniu.
Dyżurny, fr., dyżurujący, będący na dyżurze, pełniący dyżur; rz. urzędnik, oficer, oficjalista a. uczeń pełniący dyżur.
Dyżurować, fr., odbywać dyżur, być na dyżurze.
Dzban (zdr. Dzbanek, Dzbaneczek, Dzbanuszek), naczynie baniaste do napojów z szyją i uchem (fig.).
Dzbanecznik, roślina z rodziny dzbanecznikowatych (f.); łagiewnica, kufelka.
Dzbanecznikowate, rodzina roślin dwuliściennych, znajdo-
