cję; okolica niezamieszkana, nieuprawna, niedotknięta ręką; zbior. ludzie dzicy, barbarzyńcy; przen. ludzie nieokrzesani, gburowaci, nieoświeceni; tłuszcza podniecona do czynów dzikich, barbarzyńskich: dzikie zwierzęta; piasek a. odrobiny innego obcego ciała w żelazie.
Dziczeć, stawać ś. dzikim; przen. zatracać poczucie towarzyskości; przechodzić wstań barbarzyństwa; zarastać zielskiem, pokrywać się nieużytkami (o okolicy).
Dziczka, latorośl dzika; gruszka dzika; podkładka: młode drzewko lub krzew, na którym szczepimy gatunek szlachetniejszy; dzika, nieśmiała dziewczyna.
Dziczyć ś., stronić od ludzi, od życia towarzyskiego, od rozrywek towarzyskich.
Dziczyzna, dzikość, dzicz, surowość, brak cywilizacji; miejsce nieuprawione, dzikie; rośliny dziko rosnące; dzikie zwierzęta, dzikie ptactwo, zwierzyna.
Dzida, broń składająca się z długiego drzewca i osadzonego na nim żelaznego grota, ostro zakończonego, włócznia, pika. lanca, spisa, kopja (fig.).
Dzidzi, Dzidziuś, Dzidzia, małe dziecię, chłopczyk, mała dziewczynka, niemowlę.
Dziebielatka, zool., p. Kolczatka.
Dziechciarz — p. Dziegciarz.
Dziecheć (-chciu), gm., p. Dziegieć.
Dzieci, lm. Dziecię, Dziecko.
Dzieciak, Dzieciuch, dziecko; lekc. niedorostek, smarkacz, młokos; człowiek nierozsądny jak dziecko, zachowujący ś. jak dziecko lub dziecinnego usposobienia; zdr. Dzieciaczek.
Dzieciarnia, gromada dzieci.
Dzieciarz, człowiek lubiący dzieci.
Dzieciątko, Dzieciąteczko, małe dziecię, niemowlę.
Dziecię (-ęcia, w lm. Dzieci), syn albo córka względem swoich rodziców; człowiek jeszcze nierozwinięty; małoletni chłopiec a. dziewczynka; młodociane potomstwo zwierząt (kotka ma dzieci); przen. mieszkańcy: dzieci Warszawy, dzieci północy; zdr. Dzieciątko, Dzieciąteczko, Dziecina, Dziecinka, Dziecineczka).
Dziecięctwo, pierwsze lata po niemowlęctwie, lata dziecinne.
Dziecięcy, dzieciom właściwy, dotyczący dzieci, dla dzieci przeznaczony.
Dziecina, Dziecinka, pieszcz. = dziecko, dziecię.
Dziecinada — p. Dzieciństwo; zdanie niedorzeczne, niedorzeczność, głupstwo.
Dziecinnić ś., postępować jak dziecko, wyrabiać głupstwa, postępować nieroztropnie.
Dziecinnieć, stawać się dziecinnym, stawać ś. niedołężnym umysłowo.
Dziecinny, Dziecięcy, tylko dzieciom właściwy, naiwny, niedoświadczony, niedojrzały, nierozsądny, postępujący jak dziecko; błahy, bagatelny; po dziecinnemu = jak dziecko; strach d-y, próżny, nieuzasadniony.
Dzieciństwo albo Dziecięctwo, Dziecięcość, wiek dziecinny: przen. czas początkowego rozwoju czego, początek; kolebka czego; błohostka, fraszka, drobnostka.
Dzieciobójca, (forma ż. Dzieciobójczyni), morderca, (morderczyni) dzieci a. dziecka.
Dzieciobójczy, przym. od Dzieciobójca (dłoń dzieciobójcza).
Dzieciska, biedne dzieci, nieznośne dzieci.
Dzieciuch — p. Dzieciak.
Dziecko — p. Dziecię; d. natury = wieśniak, niekiedy: człowiek
