Dźwier, Dźwier — p. Dziwer, Dziewer.
Dźwierować — p. Dziwerować.
Dźwięczeć, wydawać przyjemne brzmienie, wydawać dźwięk, odgłos, być dźwięcznym; p. Dźwięknąć.
Dźwięczność, rz. od Dźwięczny; d. głosu = właściwość, jaką wyróżniają się różne głosy jednej wysokości i jednego natężenia.
Dźwięczny, dźwięczący, wydający dźwięk metaliczny, srebrzysty; mile brzmiący, przyjemny dla ucha, melodyjny; w gram. spółgłoska dźwięczna, głośna, słaba.
Dźwięk (-u), głos, brzmienie; głos harmonijny, głos wydawany przez drgający metal, strunę; dźwięknięcie, dźwięczenie, brzęk, szczęk.
Dźwiękliwy, wydający dźwięki, dźwięczący, brzękliwy.
Dźwięknąć, nied. Dźwięczeć, wydać dźwięk, zadźwięczeć, brzęknąć, szczęknąć, zadzwonić; sprawić, żeby co zadźwięczało, szczęknąć, zadzwonić, brzęknąć (d. w talerze metalowe, d. szablami).
Dźwiękonaśladowczość, rz. od Dźwiękonaśladowczy; dźwiękonaśladownictwo, onomatopeja.
Dźwiękonaśladowczy, naśladujący mową głosy przyrody, onomatopeiczny.
Dźwiękowy, przym. od Dźwięk.
Dźwig, przyrząd do podnoszenia, winda.
Dźwigacz, ten, co dźwiga ciężary, tragarz; przyrząd do podnoszenia ciężarów; anat. mięsień dźwigający, podnoszący a. podtrzymujący jaką część ciała.
Dźwigać, nosić, nieść coś ciężkiego; p. Dźwignąć.
Dźwigar, belka sztucznie wzmocniona, podtrzymująca ścianę, sklepienie, wiązanie dachowe, pomost.
Dźwigarka, Dźwigownica, przyrząd do podnoszenia ciężarów, podnośnica, lewar, winda, dźwigacz.
Dźwignąć, nied. Dźwigać, podnieść co ciężkiego; udźwignąć, uradzić (nie dźwignę tego kamienia); przen. wznieść, wybudować, postawić (d. gmach); podźwignąć, podnieść z upadku; nosić a. nieść co ciężkiego; d. ś. = wstać z trudnością, unieść się, podnieść się z trudem; przen. d. ś. z choroby = wyzdrowieć; d. ś. z upadku = stać się znowu moralnym a. zamożnym.
Dźwignia — p. Drąg; wogóle przyrząd do podnoszenia ciężarów (fig.); niekiedy: lewar, winda; przen. to, co rozkwitowi sprzyja, podnoszeniu się (oświaty, handlu, przemysłu); podpora, podstawa.
Dżamak, tur., u Turków żołnierz niewyćwiczony, świeżo zaciągnięty.
Dżamja, Dżamid, tur., główny meczet, wielka świątynia muzułmańska.
Dżdżownica, Dżdżownik (-a), glista ziemna, pospolity robak ziemny z gromady pierścienic (fig.).
Dżdżownik, krajowy ptak brodzący z rodzaju siewek (fig.); — p. Dżdżownica.
Dżdżu p. Deszcz.
Dżdży, nieos. = deszcz pada.
Dżdżyć, spuszczać deszcz; d. ś. mieć się na deszcz, chmurzyć ś.
Dżdżysty, obfitujący w deszcz, wilgotny (dzień d.).
Dżechada, tur., wojna święta muzułmanów przeciw chrześcijanom w obronie zagrożonego islamu.
Dżeneryksza, jap., japońska dorożka o jednem kole, ciągniona przez człowieka.
Dżentelman, Dżentelmen, ang., człowiek dobrze wychowany, honorowy; salonowiec.
