Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/278

Ta strona została przepisana.

cję kauczuku, guma stwardniała, kauczuk rogowy.

Ebor, łć., kość słoniowa.

Ebulicja, łć., wrzenie, kipienie, powstawanie pęcherzy.

Ebuljoskop, gr., przyrząd chemiczny, służący do oznaczania ilości alkoholu w napojach spirytusowych.

Ech! e! (wykrzyk) — p. E.

Echejastechnja, gr., sztuka zmieniania głosu, brzuchomówstwo.

Echin, Echinus, gr., wołowe jajko, jajownik, ozdoba rzeźbiarska kapitelu stylu doryckiego (fig.).

Echinit, gr., jeżowiec skamieniały.

Echo, gr., odbicie się głosu od jakiej przegrody, np. muru, góry, drzew; odgłos, oddźwięk; przen. powtarzanie czyichś słów.

Echometr, gr., przyrząd do mierzenia siły dźwięku.

Echowy, dotyczący echa, odbijający się echem, dający echo, powtarzany przez echo.

Echt, nm., prawdziwy.

Eczka, nm., kafel narożny kwadratowy.

Edeling, nm., szlachcic u daw. Germanów.

Eden, hebr., raj; przen. rozkosz (miejsce rozkoszne a. uczucie błogie, rozkoszne); raj, niebo, szczęście, przyjemność.

Edeński, rajski, niebiański.

Edomczyk, nieprzyjaciel żydów, tatar.

Edomici, nazwa starożytna narodu semickiego.

Edredon, fr., ptak z rodziny kaczek, gęsi, dostarczający delikatego puchu (fig.); puch z tego ptaka.

Edredonowy, z edredonu, miękki, puszysty, puchowy.

Edukacja, łć., wychowanie, wykształcenie, ćwiczenie młodzieży w naukach i obyczajach, okrzesanie.

Edukacyjny, wychowawczy (system e., komisja e-na = zajmująca się wszystkim, co dotyczy wychowania młodzieży).

Edukować, łć., kształcić, uczyć, wychowywać, wykształcać, ćwiczyć w naukach, w obyczajach.

Edukowany, łć., dobrze wychowany, wykształcony, okrzesany.

Edukt, łć., substancja wyciągnięta z materjału surowego (np. cukier z buraków), w przeciwieństwie do produktów, które należy wydzielić mechanicznie; praw. dowodzenie sądowe szlacheckiego pochodzenia; wyciąg z dokumentu, wypis, ekscerpt.

Edycja, łć., wydanie (książki), jednorazowe wydrukowanie pewnej liczby egzemplarzy dzieła.

Edyfikować, łć., wznosić, budować.

Edykt, łć., rozporządzenie, postanowienie władzy wyższej, wyrok, rozkaz, nakaz, reskrypt.

Edyl, łć., w staroż. Rzymie wyższy urzędnik policyjny, mający obok tego dozór nad budowlami.

Edypowy, gr., zagadkowy, trudny do odgadnięcia.

Edytor, łć., wydawca, nakładca (książki).

Efeb, gr., w starożytnych Atenach młodzieniec dojrzewający.

Efebja, gr., dojście do dojrzałości młodzieńczej, instytucja i miejsce ćwiczeń młodzieży w starożytnych Atenach.

Efekciarstwo, uganianie się za efektami.

Efekciarz, Efekcista, łć., lubiący efekty, goniący za efektami.

Efekt, łć., skutek, wrażenie, sprawienie wrażenia, zadanie szyku; w lm. e-ty = rzeczy zwłaszcza podróżne, pakunki, drobiazgi roz-