Egoizm, łć., samolubstwo, sobkostwo; skłonność wrodzona do podporządkowania wszystkiego pod interes własny, do przekładania interesu własnego nad cudzy, interesowność.
Egotyczny, łć., przym. od Egotyzm; poezja e-a = której przedmiotem jest osoba autora.
Egotyzm, łć., skłonność do mówienia wciąż o sobie, do zajmowania wszystkich swoją osobą; samobyt, samoistność; uważanie siebie za podstawę i źródło wszystkiego.
Egreta, Egretka, fr., mała kita piór a. drogie kamienie w pęk ułożone; e. elektryczna = wyładowanie elektryczności w powietrze w postaci delikatnej bladoniebieskawej kiści światła (fig.).
Egzacerbacja, łć., rozgoryczenie, podrażnienie, pogorszenie (choroby).
Egzagieracja, łć., przesadzanie, przesada; nieprawda, kłamstwo, blaga.
Egzagierować, łć., przesadzać, powiększać fakt w opowiadaniu, mówić nieprawdę, kłamać, blagować.
Egzakcja, łć., pobór przymusowy, przymusowe wybieranie czego (np. podatków), wymuszanie, egzekwowanie; obwód, w którym egzaktor ściąga podatki.
Egzaktor, łć., pobierający podatki, zmuszający, poborca, egzekutor.
Egzaltacja, łć., uniesienie, zapał przesadny, zbytnia czułość, uniesienie, podniesienie, przesada, entuzjazm.
Egzaltować, łć., wprawiać w egzaltację, wzbudzać w kim zapał przesadny; e. ś. wpadać w egzaltację, unosić ś., zapalać ś., zachwycać ś., przesadzać.
Egzaltowany, łć., skłonny do egzaltacji, zapalony, zbyt czułostkowy, łatwo się unoszący.
Egzamin, łć., próba mająca na celu ocenienie nabytych wiadomości; przen. badanie, wypytywanie się, wyciąganie na słówka, indagacja.
Egzaminacyjny, łć., dotyczący egzaminowania, przeznaczony do egzaminowania (komisja, sala egzaminacyjna).
Egzaminator, łć., słuchający egzaminu, egzaminujący, badający ucznia, śledzący postępów, krytykujący.
Egzaminatorski, łć., przen., nadęty, napuszony, przesadnie poważny.
Egzaminować, łć., słuchać egzaminów, badać, przesłuchywać z postępu w naukach; badać wogóle, wybadywać, wypytywać ś., składać egzamin, badać się, próbować się.
Egzaminowany, łć., ten, który zdał egzamin, przesłuchany.
Egzantema, gr., Egzantematyczna gorączka, rodzaj febry, przy której perjodycznie zjawiają się i nikną wyrzuty skórne.
Egzantematyczny, skórny, rozwijający się na skórze.
Egzarcha, gr., wielkorządca bizantyjski; tytuł niektórych biskupów w początkach kościoła; biskup wyższy godnością od metropolity, a niższy od patryjarchy.
Egzarchat, gr., metropolja, prowincja pod zarządem egzarchy; godność metropolity kościoła greckiego; godność wielkorządcy w Bizancyum.
Egzasperacja, fr., rozdrażnienie.
Egzegieta, gr., objaśniający, tłómaczący Pismo Święte.
