cześć Demetry, do których dopuszczani byli tylko wybrani i wtajemniczeni.
Elew, fr., (forma żeńsk. Elewka); wychowaniec, uczeń.
Elewacja, łć., podniesienie; wyniosłość, wysokość; w bud. rysunek strony zewnętrznej (fasady) budynku (w przeciwst. do planu); kąt, jaki tworzy przy wystrzale lufa broni (działa lub strzelby) z poziomem, aby kula leciała po linji obłącznej.
Elewacyjny, obłączny, obłąkowaty, łukowaty, podnoszący się i zniżający się okrągławo.
Elewator, łć., winda, przyrząd do podnoszenia ciężarów (fig.); e. zbożowy = duży magazyn zbożowy (spichrz), w którym ś. zboże czyści i przechowuje.
Elf, skand., duch dobry a. zły w mitologji skandynawskiej.
Eliberować, łć., uwalniać.
Eliksir, arab., wyciąg, odwar roślinny, używany jako lekarstwo; esencja; w alchemji: płyn tajemniczy, posiadający cudowne własności.
Eliminacja, łć., zniesienie, rugowanie, unieważnienie przyznanych w księgach sądowych zapisów, wykreślenie z ksiąg; w algieb.: usunięcie jednej niewiadomej dla uproszczenia zadania; w chem. wyłączenie, usunięcie jakiegoś pierwiastka, rugowanie; w logice: wyłączenie indukcyjne przyczyn i skutków pobocznych, by odkryć przyczynowy związek, o który chodzi.
Eliminować, wykreślać z ksiąg, znosić, wyrzucać, unieważniać.
Elipsa, gr., linja krzywa, zamknięta, tworząca podłużne jajowate owalne koło, powstaje z ukośnego przecięcia stożka (fig.); wyrzutnia, opuszczenie wyrazu, którego trzeba ś. domyślać.
Elipsograf, gr., przyrząd do kreślenia elipsy.
Elipsoidalny, gr., jajowaty, mający kształt elipsoidy.
Elipsojda, gr., powierzchnia wytworzona przez obrót elipsy około swej osi.
Eliptyczny, gr., mający kształt elipsy, będący częścią elipsy; dokonywający się według elipsy; w logice: z wyrzutnią, skracający, opuszczający.
Elita, fr., wybór; towarzystwo wyborowe.
Elizeum, Elizjum, Pola Elizejskie, gr., miejsce pobytu błogosławionych (według mitol. greck.), niebo, raj; przen., urocza miejscowość.
Elizja, łć., opuszczenie samogłoski a. spółgłoski.
Eljer — p. Elear.
Elki (-ów), blp. nm., futro z tchórza.
Elma ś-go ogień, ogniki elektryczne, ukazujące ś. na ostro zakończonych wierzchołkach przedmiotów (fig.).
Eloah, Elohim, heb. nieod., Bóg u Hebrajczyków, Jehowa.
Elodea kanadyjska gr., bot., roślina jednoliścieniowa wodna, z rodziny osokowatych, pochodząca z Ameryki półn., zarastająca nieraz do tego stopnia wodę, że stanowi przeszkodę dla żeglugi (fig.).
