Enklityka, gr., wyraz nieakcentowany, zwykle jednozgłoskowy, łączący się z wyrazem poprzednim.
Enkracja, gr. powściągliwość.
Enkratyci, gr. sekta w II w., która wstrzymywała się od wina, mięsa i małżeństwa.
Enkrynity, gr., cząstki skamieniałe lilji morskich, znajdywane w pokładach drugorzędnych.
Enkrynitowy, gr., wapień = wapień zawierający w wielkiej ilości szczątki enkrynitów.
Enologja, gr., nauka o winach.
Enometr, gr., narzędzie do mierzenia siły wina.
Enopatja, gr., leczenie się winem.
Enoptromancja, gr., wróżenie za pomocą zwierciadła.
Entelechja, gr., duch, dusza, jako istota, urabiająca organizm (własny) i nadająca mu formy.
Enteralgja, gr., nerwowe cierpienie kiszek.
Enterografja, gr., opis wnętrzności, kiszek.
Enterolit, gr., lek., kamień kiszkowy.
Enterotomja[1], gr., operacja przecięcia kiszki.
Enterologja, gr., nauka o wnętrznościach, kiszkach, jelitach.
Enteropatja, gr., choroba kiszek, cierpienia kiszkowe.
Enterotomja, gr., rozbiór, anatomja kiszek.
Entoderma, gr., wewnętzny listek zarodkowy, wewnętrzna warstwa komórek, wchodzących w skład gastruli.
Entomografja, gr., opisanie owadów.
Entomolit, gr., owad skamieniały.
Entomolog, znawca i badacz owadów.
Entomologja, gr., nauka o owadach.
Entre... — p. Antre...
Entroparazyty, gr., pasorzyty wewnętrzne.
Entropja, gr., ta część wewnętrznej energji ciała, która nie jest już zdolna do dalszej przemiany na pracę.
Entuzjasta (forma żeńs. Entuzjastka), gr., człowiek pełen zapału, zapaleniec, zagorzalec, łatwo ś. zapalający do czego, zachwycający ś. czem, natchniony, przejęty.
Entuzjastyczny, pełen zapału, zapalony, wybuchający, przejęty, nadzwyczajny, uniesiony uczuciem, podniesiony.
Entuzjazm, gr., zapał, zachwyt, podniecenie ducha, natchnienie, egzaltacja.
Entuzjazmować, gr., wprawiać w zachwyt, zapalać, porywać, unosić, roznamiętniać do czego; e. ś., zapalać ś., roznamiętniać ś. do czego, zachwycać ś., wpadać w zachwyt, zapał.
Entymemat, gr., wnioskowanie skrócone, w którym opuszczono pośrednie ogniwa, jako łatwo domyślne.
Enumeracja, łć., wyliczenie, wymienienie.
Enuncjacja, łć., wysłowienie, wyrażenie myśli, wypowiedzenie.
Enzootja, gr., choroba zaraźliwa bydła, panująca stale w jakiejś okolicy.
Enzyma, gr., ferment nieorganiczny, rozpuszczalny.
Eocen, Eoceniczna formacja, gr., najstarsze pokłady osadowe trzeciorzędowe.
Eol, gr., bożek wiatru.
Eolski, gr., odnoszący się do Eola, bożka wiatrów (u starożytnych Greków); harfa e-a = instrument muzyczny strunowy, w którym dźwięki wywołuje powiew wiatru, uderzającego o struny (fig.); pieśń e-a, rodzaj liryki greckiej.
- ↑
Hasło powtórzone dalej; tu: umieszczone w niewłaściwej kolejności alfabetycznej
