Epoda, gr., śpiew końcowy po strofie i antystrofie; mały poemat liryczny.
Epoka, gr., moment rozpoczynający erę; chwila przełomowa, rozpoczynająca nowy rozwój historyczny, punkt zwrotny; okres czasu między dwoma ważnemi wypadkami dziejowemi; w astr., czas, od którego liczy się bieg planety, komety lub księżyca.
Epokowy, gr., stanowiący, poczynający epokę nową, bardzo ważny, wpływający na dalsze losy, na rozwój czego; wybitny, wielki, znamienny.
Epolety, fr., naramienniki na mundurze wojskowym, szlify (fig.).
Eponim, gr., w starożytnych Atenach wyższy urzędnik, urzędowy opiekun wdów i sierot, sądził sprawy niewolników, kierował uroczystościami, załatwiał sprawy międzynarodowe; od jego imienia brał nazwę miesiąc, w którym urzędował.
Epopeiczny, wspaniały, podniosły, świetny (chwila e-a).
Epopeja, Epos, gr., poemat bohaterski, utwór epiczny, na tle ważnych faktów dziejowych osnuty, a charakteryzujący naród cały, lub obchodzący całą ludzkość.
Eprewa, gr., pierwsze odbicie (sztychu, fotografji).
Epruwetka, fr., rurka szklana z jednego końca zamknięta, używana do robót chemicznych, do badań odczynnikowych, probierka, probówka (fig.).
Epuracja, łć., oczyszczenie, przeczyszczenie (żołądka).
Epuzer, fr., żart., kandydat do stanu małżeńskiego.
Era, gr., fakt dziejowy, od którego liczą ś. lata (e. chrześcijańska = narodzenie Chrystusa; e. mahometańska = data ucieczki Mahometa z Mekki do Medyny); pewien okres czasu, epoka.
Erb, szwed., pierwiastek metaliczny cerytowy.
Ereb, gr., świat podziemny, piekło u starożytnych, otchłań, bezdeń, przepaść.
Erekcja, łć., wzniesienie, założenie jakiej budowli; wybudowanie, zakład, fundacja, ufundowanie; pobudzenie, naprężenie, nabrzmienie.
Erekcyjny, odnoszący ś. do erekcji, fundacyjny (akt e.).
Erem, gr., pustelnia.
Eremita, gr., pustelnik, samotnik żyjący zdala ludzi w miejscu ustronnem; odludek.
Eretyczny, podbudzający chorobliwie, podrażniony.
Eretyzm, gr., lek., podbudzona czynność naczyń krwionośnych, pobudzalność, chorobliwe podrażnienie.
Erga, gr., w fiz. absolutna jednostka pracy, praca wykonana przez siłę równą jednej dynie podczas przesunięcia ciała o 1 centymetr.
Ergal, gr., fiz. energja potencjalna.
Ergocista, łć., ten, co uparcie, zawzięcie dysputuje, spiera się.
Ergograf, gr., przyrząd wskazujący znużenie mięśni, zapisujący ilość wykonanej pracy.
Ergoterja, Ergotyzm, łć., sprzeczka, dysputa; manja sprzeczania ś.
Ergotyna, łć., w bot. sporysznik, trująca składowa część sporysza.
Erjometr, gr., narzędzie do mierzenia delikatności tkaniny.
Erkier, nm., balkon na piętrze, ze wszystkich stron obmurowany, opatrzony oknami.
Ermitaż, fr., pustelnia, mieszkanie pustelnika, samotnia; nazwa
