Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/303

muzeum i galerji obrazów w Petersburgu.

 Erogować, łć., wyprosić co u kogo.

 Eros (-a), gr., miłość, bożek miłości, amor.

 Erotematyczna, gr., a. Sokratyczna metoda = metoda, polegająca na zadawaniu pytań, doprowadzających do pewnych wniosków.

 Erotematyka, gr., sztuka naprowadzania za pomocą pytań na pewną odpowiedź.

 Erotoman (forma żeńska Erotomanka), gr., człowiek, podlegający obłędowi miłosnemu.

 Erotomanja, gr., szał miłosny, obłęd miłosny; chorobliwa miłość erotyczna.

 Erotyczny, gr., dotyczący miłości płciowej, lubieżny, romansowy; poezja e-a = opiewająca miłość.

 Erotyk, gr., wiersz erotyczny, utwór miłosny.

 Erotyzm, gr., kierunek w literaturze, którego przedmiotem jest miłość płciowa; popęd płciowy; usposobienie romansowe.

 Erozja, łć., gieol. wyżłabianie, działanie żłobiące, wywierane przez wodę na powierzchnię ziemi, niwelujące ją.

 Erozyjny, gr., powstały wskutek erozji.

 Erpetologja, gr., część zoologji o gadach.

 Errata (-ów), gr., blp., błędy drukarskie (na końcu książki zwykle spisane).

 Erratyczny, łć., naniesiony przez wodę i lód a. przez lodowiec; błędny.

 Error, łć., błąd, pomyłka.

 Erubescyt, łć., rodzaj rudy miedzianej.

 Erudycja, łć., uczoność, mądrość, wielka nauka, wiedza obszerna i gruntowna.

 Erudyt, Erudyta (forma żeńska Erudytka), łć., człowiek uczony, mądry, oczytany, posiadający gruntownie wiele wiadomości, wykształcony.

 Eruktacja, łć., odbijanie ś., odcinanie ś.

 Erupcja, łć., wybuch (zwłaszcza wulkanu).

 Erygować, łć., wznosić, zakładać, fundować, budować, stawiać, sztyftować, urządzać, pobudzać, ożywiać, zachęcać.

 Erynja — p. Eumenida.

 Erystyczny, gr., prowadzący spory.

 Erytroskop, Erytrofitoskop, gr., rodzaj okularów, przez które rośliny zielone wydają się czerwonemi, a inne zabarwienia także przeinaczonemi.

 Erytrozyna, gr., barwnik czerwony.

 Es, zygzak, wężyk, wykrętas (esy, floresy); w muz. e z bemolem; zaprząg dwukonny.

 Esauł, tur., p. Asauł.

 Eschatokół, gr., zakończenie pisma.

 Eschatologja, gr., nauka Kościoła o rzeczach ostatecznych (o śmierci, sądzie ostatecznym i życiu zagrobowym).

 Esdek (skr. od S. D.), członek partji socjalno-demokratycznej.

 Eseista, fr., autor szkiców.

 Esencja, łć., wywar, ekstrakt, wyciąg; przen., istota rzeczy, treść sama, osnowa, wątek, sens.

 Escencjalny, Escencjonalny, łć., zawierający jak najwięcej esencji, wywaru, ekstraktu; pożywny, posilny, mocny; przen., treściwy, dotyczący istoty rzeczy; zwięzły, pełen treści, pełen myśli.

 Eser (skr. od S. R.), członek, partji socjalno-rewolucyjnej.

 Eses, nieod., w muz. nuta e z bemolem podwójnym.

 Eskadra, fr., oddział floty wojennej.