Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/308

(np. z kraju, twierdzy, miasta), wyrugowanie.

 Ewakuować, łć., opuszczać, opróżniać, wychodzić, ustępować skąd (np. z twierdzy, kraju i t. d.), wyprowadzać.

 Ewaluacja, łć., ocena jakiej rzeczy, ocenianie, szacunek wedle prawdziwej wartości.

 Ewangielicki, gr., należący do ewangielików, złożony z ewangelików (zbór), protestancki, tyczący się kościoła ewangielickiego.

 Ewangieliczny, gr., należący do ewangielji, tyczący ś. jej; chrześcijański, zbawienny, religijny; przen., wielkiej zacności, świętobliwy; nieomylny, prawdziwy, niewątpliwy.

 Ewangielijka, łć., książeczka, zawierająca ewangielje.

 Ewangielik (forma żeńs. Ewangieliczka), gr., należący do kościoła ewangielickiego, protestant, (luteranin a. kalwin).

 Ewangielista, gr., autor a. opowiadacz ewangielji; żebrak chodzący z ewangielijka i czytający z niej żebrząc.

 Ewangielizować, Ewangieliczyć, Ewanieliczyć, gr., głosić, przepowiadać ewangielję, nauczać ewangielji, szerzyć naukę Chrystusa.

 Ewangielja, gr., (nowina radosna, zwiastowanie radosne); tytuł jednej z 4-ch ksiąg Nowego Testamentu; część tych ksiąg, czytana i objaśniana w kościele; księga, w której spisane są ewangielje; przen. bezwzględny nakaz moralny, kanon; przyjść do kościoła po e-i = spóźnić ś.; kłaść zdrową głowę pod e-ę = dobrowolnie, bez przymusu brać na siebie jakiś obowiązek, narażać się na jakieś niebezpieczeństwo.

 Ewangieljarz, łć., Ewangielistarjon, gr., książka średniowieczna z Ewangieljami na niedziele i święta.

 Ewaporacja, łć., parowanie, ulatnianie się, wyziew.

 Ewazja, łć., upadek sprawy wskutek niestawienia się w sądzie powodu; odparcie zarzutu ze strony oskarżonego, usprawiedliwienie ś; ucieczka, wymknięcie ś.

 Ewazywna łć., odpowiedź = wymijająca, nie odsłaniająca myśli odpowiadającego.

 Ewekcja, łć., niejednostajność w biegu księżyca, wynikająca skutkiem ruchu osi wielkiej obiegu księżycowego.

 Ewekt, Ewekta, łć., cło od wywozu; wywóz, handel wywozowy, eksport.

 Ewektowy łć., handel = handel wywozowy.

 Ewenement, fr. zdarzenie, wypadek osobliwy.

 Ewenjencja, łć., wychodźtwo, emigracja.

 Ewentualnie, łć., przysł., na wszelki wypadek, z zastrzeżeniem, warunkowo, względnie.

 Ewentualność, łć., możliwość jakiego zdarzenia; przypuszczalność; przygotowany na wszelkie e-ści = na wszystko, co się zdarzyć może.

 Ewentualny, łć., możliwy, mogący ś. zdarzyć, przypuszczalny.

 Ewidencja, łć., oczywistość, jawność, widoczność.

 Ewikcja, łć., rękojmia, gwarancja, zabezpieczenie, poręka, zapewnienie, zawarowanie.

 Ewikcjonować, łć., zabezpieczać, gwarantować, upewniać, zawarowywać.

 Ewikcyjny, łć., tyczący ś. ewikcji; dający ewikcję, zagwarantowany, zawarowany, zabezpieczony.

 Ewiktor, łć., dający ewikcję.

 Ewinkować, łć., udowodniać.

 Ewokacja, łć., wezwanie, wywołanie; zapozwanie (np. do sądu).

 Ewolucja, łć., rozwój, przeobrażenie, przekształcenie, rozwijanie