Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/312

 Faksymile, łć., nieod. dokładna kopja charakteru pisma, sztuczne odbicie jakiego rękopisu, podobizna.

 Fakt, łć., rzecz dokonana, niezawodna, czyn rzeczywisty; wypadek, zdarzenie, okoliczność stwierdzająca co, objaw; dowód czego.

 Faktor (forma żeńs. Faktorka), łć., pełnomocnik; pośrednik niższego rzędu, stręczyciel, rajfur, mekler, faktor w mat., p. Czynnik.

 Faktorja, łć, osada handlowa, skład towarów lub kantor kompanji handlowej w innej części świata.

 Faktorne, łć., zapłata za faktorowanie.

 Faktorować, łć., pośredniczyć w załatwieniu interesów; trudnić się faktorstwem, stręczyć; wstawiać się, przemawiać za kim, usprawiedliwiać go, adwokatować.

 Faktorstwo, łć., faktorowanie, pośrednictwo, zatrudnienie faktora, stręczycielstwo.

 Faktotum, łć., nieod., człowiek do wszystkiego, używany do najrozmaitszych posług, totumfacki, wyręczyciel, prawa ręka.

 Faktura, łć., rachunek, wystosowany przez kupca innemu handlującemu; szczegółowy wykaz towarów przesłanych; techniczna budowa utworu muzycznego lub literackiego.

 Faktur-księga = księga kupiecka ze spisem należności za towary.

 Fakturować, łć., wpisać należność szczegółowo do księgi i wypisać fakturę.

 Faktycznie, łć., przysł. rzeczywiście, prawdziwie.

 Faktyczny, łć., oparty na faktach, rzeczywisty, istotny, prawdziwy; aktualny, czynny.

 Fakultatywny, łć., dowolny, nieobowiązujący, do wyboru pozostawiony.

 Fakultet, łć., wydział w uniwersytecie; w mat. iloczyn o czynnikach postępujących w szeregu arytmetycznym.

 Fakunda, łć., wymowa; gadatliwość.

 Fala, nm., silny ruch wody, sprawiony przez wiatr, bałwan; wał wzburzonej wody; nurt, woda; gwałtowna smuga deszczu, ulewy, deszcz a. grad, pędzony wiatrem, nawałnica; przen., tłum, masa, chmara posuwająca ś. a. kołysząca ś. (f. ludu); przen. płynąć z f-ą = iść za ogółem; f-ą = ławą, masą, hurmem, tłumnie; ruchoma masa czego (f. ognia); w fiz. odległość, na której cząstki ciała drgającego pozostają jednocześnie we wszystkich fazach jednego drgnięcia.

 Falacja, łć., oszukaństwo, fortel.

 Falanga, gr., u Macedończyków starożytnych oddział wojska, ustawiony w specjalny szyk bojowy; zwarte szeregi, zastęp ludzi ławą idący, tłum, gromada.

 Falanster, gr., wielki budynek, urządzony według projektu socjalisty Fouriera (1772 — 1837) dla pewnej liczby osób, aby razem mieszkały, pracowały i wspólnie korzystały ze wspólnej pracy.

 Falansterjanin, gr., mieszkaniec falansteru.

 Falaryzm, łć., tyranja okrutna (od imienia Falarisa, tyrana w Agrigentum).

 Falba, nm., szczecina, włos jasny.

 Falbana, fr., marszczone obszycie u sukni kobiecych a. u fartucha.

 Falbaniasty, fr., kształtu falbany, obszyty falbanami.

 Falbanka, fr., mała falbana.

 Falc, nm., wpust, wcięcie w drzewie, w kamieniu dla założenia w nie drugiego kawałka; w blach.