Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/313

zawinięcie brzegu jednej blachy w drugą przy spajaniu; p. Felc.

 Falcęgi, nm., cęgi do falcowania.

 Falcgrabstwo, nm., godność falcgrafa; państwo falcgrafa, palatynat; blm., zbiór., falcgrabia z żoną.

 Falcgraf, Falcgrabia, nm., dawny tytuł udzielnego władcy palatynatu reńskiego, bawarskiego.

 Falcmaszyna, Falcówka, nm., maszyna do falcowania (składania) arkuszy w formę książkową.

 Falcować, Felcować, nm., składać arkusze papieru w formę książkową; spajać drzewo, kamienie na fale; spajać dwa kawałki blachy, zwijając razem ich brzegi.

 Falcydja, łć., rozdział proporcjonalny majątku dłużnika między wierzycieli.

 Faldystorjum, Fałdysterz, łć., taburet, na którym siada biskup w czasie obrzędów; krzesło biskupie, klęcznik.

 Faleder, garb., nm., skóra obrócona na wierzch wewnętrzną stroną wyprawioną.

 Falena, gr., gatunek motyla nocnego.

 Falendysz, nm., dawna nazwa cienkiego sukna holenderskiego a. angielskiego.

 Falern, łć., gatunek wina, używanego w starożytnym Rzymie.

 Faleza, fr., skała nadmorska, brzeg morza wysoki, skalisty.

 Faliment, wł., bankructwo, niewypłacalność, upadłość.

 Falisty, pełen fal, okryty falami, falujący, burzliwy; mający nierówności postaci fal, falowany, falowaty (grunt f. = nierówny).

 Falkonet, fr., dawna mała armata polowa, śmigownica.

 Fallo, wł., błąd, omyłka.

 Falmować, nm., odszumowywać szkło gdy jest, roztopione.

 Falochron, podwyższenie burty w łodzi wyścigowej, zabezpieczające od fali.

 Falować, nm., poruszać się jak fala, bałwanić ś., kołysać powierzchnię wody; przen. poruszać się nakształt fali, kołysać ś., (zboże), wznosić ś. i opadać (pierś, głos f-je; dążności f-ją).

 Falowanie, tworzenie fal, poruszanie ś., chwianie ś., wahanie ś., j rozchodzenie się fal powietrza wskutek drgania (f-e głosu i t. p.).

 Falowaty nierówny, falisty.

 Falownik w szew., wybierający i skórę zdatną na przyszwy i cholewki i krający tę skórę.

 Falsecista, wł., śpiewający falsetem.

 Falset, męski głos fistułowy, gardłowy, fałszywy.

 Falsyfikacja, łć., fałszowanie, podrabianie.

 Falsyfikat łć., rzecz sfałszowana, podrobiona, fabrykat.

 Falsyfikator, łć., ten, co falsyfikuje, fałszerz, podrabiacz.

 Faluna, fr., warstwa ziemi, składająca się z piaskowca, zmieszanego z wapniem.

 Fałagi, tur., plagi w pięty; przen. oszukanie, ogranie kogo.

 Fałat, węg., szmat, wiecheć (z odzienia i z butów wyłażą mu f-y).

 Fałda, Fałd, nm., zmarszczka, zakładka, załamek u sukni, u ubrania; przen. przysiąść f-ów = pilnie pracować; wygięcie warstw ziemi powstałe wskutek kurczenia się skorupy ziemskiej.

 Fałdka, Fałdeczka, mała fałda u sukni, u ubrania.

 Fałdować, nm., układać fałdy, zbierać w fałdy, marszczyć, drapować.

 Fałdysterz — p. Faldystorjum.

 Fałdzisty, suto fałdowany, pełen fałd.

 Fałeczny — p. Fałszywy.

 Fałsz, nm., nieprawda, kłam,