wolnych mularzy, frankmason; pog. niedowiarek, liberał i rewolucjonista; człowiek wolnomyślny.
Farmer — p. Fermer.
Farny, Farski, nm., przym. od Fara, parafjalny.
Faro, fr., rodzaj piwa z żyta.
Farsa, fr., wesoła komedja z płaskiemi żartami, krotochwila; żart. kpina, fałsz w tonie żartobliwym; głupstwo, niedorzeczność, plotka, śmieszna bajka.
Farser, fr., niesmaczny koncepcista, żartowniś.
Farsz, fr., nadzienie z siekanego mięsa, z ryb, bułki z cebulą itp.
Farszować, fr. — p. Faszerować.
Fartuch, nm., okrycie przy robocie, na pierś, brzuch i nogi, przypasywane w talji, zapaska; skórzane lub sukienne zakrycie jadącego w powozie.
Fartuszek, nm., zdr. od Fartuch, mały f. od pasa, klapa frontowa u spodni; (biegać za f-kiem = uganiać się za kobietami; siedzieć pod f-kiem = być pod pantoflem a. zbyt lubić kobiety; trzymać się f-ka = nie wychodzić z pod opieki kobiet (o chłopcach), być niesamodzielnym.
Fartuszkowy, nm., przym. od Fartuszek, kobiecy, niewieści, babski (protekcja f-a).
Farwater, ang., wązki przesmyk, po którym okręty płyną bezpiecznie między rafami lub mieliznami; droga, przebyta przez okręt, płynący na przedzie.
Faryna, łć., mączka cukrowa, nierafinowana; garkuchnia, jadłodajnia pod gołym niebem, wędliniarnia; sklepik; kiełbasa z sosem; tejże f-y = takież ladaco.
Faryniarz (forma żeńs. Faryniarka), łć., utrzymujący garkuchnię; pogard. kupiec korzenny, kupiec sprzedający wędliny.
Farys, ar., jeździec konny arabski; rycerz u Beduinów.
Faryzeizm — p. Faryzeuszostwo.
Faryzeusz, hebr., członek sekty żydowskiej, cechującej się obłudną pobożnością; przen. obłudnik, nabożniś, świętoszek, bigot.
Faryzeuszostwo, Faryzeizm, hebr. obłuda, nieszczerość, pobożność fałszywa, bigoterja.
Fasa, nm., naczynie bednarskie z jednym dnem, kadź, stągiew, okseft (f. mąki, śliwek); wielka beczka na piwo; w garb. naczynie wkopane w ziemię, w którym się garbują skóry, kadź; przen. człowiek otyły, gruby, tłuścioch.
Fasada, fr., front, frontowa przednia część budynku.
Fascykuł, łć., zwój, plik papierów, dokumentów; duży zeszyt jakiego dzieła.
Fascynacja, łć., urok, oczarowanie, olśnienie.
Fascynować, łć., rzucać urok, czarować, olśniewać.
Faseta, fr., gzyms ozdobny, przykrywający górny kąt między sufitem a ścianami (fig.); w druk. ostry kant stereotypu, wchodzący w oprawę, przytrzymującą go, gdy ma iść pod prasę; zebrany kant kliszy; w jubil. ścięcie kanciaste w drogich kamieniach i w wyrobach metalowych; zdr. Fasetka.
Fasja, łć., obrachowanie dochodu, zrobione przez opodatkowanego i przedstawione władzy, która według tego obrachowania oznacza podatek (w Galicji).
Fasjonować, łć., wykazać czysty dochód z majątku do opodatkowania.
Faska, nm., naczynie bednarskie o klepkach prostych, szersze ku górze (fig.).
Faskula, nm., kula armatnia tej wielkości, co rura tej armaty.
