Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/322

Ta strona została skorygowana.

Feretron, gr., obraz a. ołtarzyk, noszony na procesji (fig.).

Ferezja, tur., rodzaj wierzchniej sutej sukni męskiej, nie przepasywanej; okrycie kobiet tureckich (fig.). — p. Feredżja.

Ferglajch, nm., przyjęcie przez ogół czeladników świeżo wyzwolonego rzemieślnika za towarzysza.

Ferik-pasza, tur., generał dywizji u Turków.

Ferje (-ji), łć., wakacje, dni wolne od pracy, święta.

Ferklajdunek, nm., rama z szerokiej listwy naokoło drzwi, naokoło okna.

Ferm, fr., silnie, stale, mocno, wytrwale; dekoracja ustawiona z przystawek w głębi sceny.

Ferma, Farma, ang., folwark, małe gospodarstwo rolne, w budow. wiązanie,

Fermata, wł., znak dłuższego zatrzymania się na jednym tonie w muzyce.

Ferment, łć., substancje i drobnoustroje wywołujące fermentację; przen. czynnik burzący w społeczeństwie; wrzenie.

Fermentacja, łć., Ferment, proces chemiczny fermentowania, kiśnienia; wzburzenie, ruch podniecający do działania.

Fermentować, łć., ulegać fermentacji, burzyć ś., rozkładać ś. pod wpływem fermentu, robić; przen. burzyć ś., nurtować, wrzeć, gotować ś., kipieć (umysły fermentują).

Fermer, Farmer, ang., w Anglji, i w Ameryce: właściciel a. dzierżawca fermy.

Fermoar, Fermuar, fr., klamerka, zameczek, zapinka, np. przy łańcuszkach, naszyjnikach (fig.).

Fernambuk, drzewo brazylijskie, barwnik czerwony pochodzący z tego drzewa.

Fernepiksu, łć., dać a. zadać komu = zadać komu feferu, dać się komu we znaki, zalać komu sadła za skórę.

Ferotypja, gr., sztuka nadawania połysku fotografjom.

Ferować, łć., wydać (wyrok); postanowić, orzec (F. komu przysięgę); nadać, ofiarować komu co.

Fersznit, nm., dolewanie do wina jakiej domieszki dla nadania mu pożądanych przymiotów: smaku, woni, barwy i t. p.

Fertać czym = wiercić, kręcić, machać, szastać; f. ś., kręcić ś., szastać ś., wiercić ś., zwijać ś., uwijać ś., obracać ś.

Fertalski, żywiec, wiercipięta.

Ferton, łć., wierdunek, ¼ część grzywny = 12 gr. polsk.

Fertyczny, nm., żywy, żwawy, obrotny, zwinny, ruchliwy, zgrabny, hoży.

Feruła, łć., rózga, przen. kara, władza, dyscypliną, karność, powaga.

Ferwor, łć., zapał, żarliwość, uniesienie, junakierja, brawura.

Feryjny, przym. od Ferja, wakacyjny.

Fes, nieod. w muz., nuta f z bemolem.

Fest, nm., przym., mocny, dziarski, gracki, silny, krzepki, wyborny; przysł. mocno, stale.

Fest, łć., rzecz., święto, uroczystość, biesiada, zabawa, bal.

Festival, ang., wielka uroczystość muzyczna.

Feston, fr., ozdoba w kształcie półwieńca, zwieszająca ś. malowniczo, a ułożona z kwiatów, zieleni lub draperji (fig.).

Festunek, nm., warownia, forteca, twierdza.