bagatelka, drobnostka, ździebło (o mały f. nie upadłem = o mały włos); zdr. Figielek.
Figlarek, roślina z rodziny trędownikowatych (fig.).
Figlarny, skłonny do figlów, lubiący figlować; psotny, pocieszny, zabawny, filuterny (minka figlarna = filuterna).
Figlarz (forma żeńs. Figlarka), ten, co lubi figlować, figle płatać; żartowniś, zbytnik, swawolnik, psotnik; zwodziciel, matacz, oszust; kuglarz, pajac, błazen, trefniś; roślina z rodziny trędownikowatych.
Figlas, — p. Figiel.
Figliki, zbiór wierszy żartobliwych, anegdotycznych, fraszki.
Figlować, figle stroić, płatać, dokazywać, swawolić, żartować, baraszkować, psocić.
Figment, łć., zmyślenie, wymysł.
Figojadek, Figojadka, roślina Przypołudnik.
Figowiec, Figa, łć., drzewo figowe, rodzaj drzew z rodziny chlebowcowatych (f.).
Figówka, łć., gatunek gruszki; gatunek cykorji; cierpienie skórne w miejscach porosłych włosem.
Figura, łć., postać zewnętrzna, kształt, wygląd, powierzchowność, forma (f. ziemi, placu); wyobrażenie, posąg, statua; lalka, manekin; zarys osoby, jej kontury, całe ciało jakiejś osoby, postać; osobnik, indywiduum, kreatura, człowiek; osobistość, personat, znaczna osoba, dostojnik, dygnitarz, pan, pani (f. urzędowa, znaczna, śmieszna, zabawna; krzyż przy drodze, kapliczka (fig.), przy wsi, pasja, męka Pańska, Boża Męka; postać w utworze literackim, kreacja; postawa, budowa, skład ciała; pas, kibić, talja, stan, wcięcie w pasie (mieć zgrabną f-ę; suknia do f-y = obcisła, wcięta; chodzić do figury = bez zwierzchniego okrycia); poza, pozycja, położenie, które człowiek przybiera; samodzielna część tańca, np. mazura, kontredansa, lansjera, kotyljona; obraz, symbol, postać symboliczna, alegoryczna, wyobrażenie, oznaka (mówić pod f-ą); baranek, Wielkanocny; (f. Eucharystji; Abel był f-ą Chrystusa); f. w szachach = każdy kamień prócz pieszków; w karc. król, dama a. walet; w grze w winta = każda z pięciu najstarszych kart atutowych, honor; rysunek, przedstawiający przedmiot, o którym mówi tekst dzieła; w mat. nazwa ogólna układu punktów, linji, powierzchni i t. d.; rysunek gieometryczny objaśniający, wogóle rysunek przedmiotu; w muz. kontrapunktowe rozłożenie większej nuty na drobniejsze dla ożywienia utworu muzycznego; w retor. przenośnia, postać krasomówcza; zdr. Figurka, Figureczka.
Figuracja, łć., nadawanie figury, formy, kształtowanie; w muz. urozmaicanie.
Figuralny, Figuryczny, łć., postaciowy, obrazowy, przenośny, alegoryczny, ukryty pod figurą, symboliczny, zagadkowy, (styl f.); w muz. urozmaicony figurami muzycznemi (śpiew, muzyka figuralna), melodyjny, harmonijny, symfoniczny.
Figurant (forma żeńs. Figurantka), mający piękną, okazałą figurę; aktor występujący w rolach niemych, statysta, kompars; baletnik tańczący w grupach, nie
