Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/332

Ta strona została przepisana.

Flaczasty, — p. Flakowaty.

Flader, nm., słój, warstwa w drzewie, w kamieniu, w marmurze; przen. kłamca, krętacz, plotkarz, blagier (to f. baba!); w lm. f-dry; w myśl. straszydła z piór i papierków kolorowych, używane w celu zatrzymania zwierza w kniei.

Fladrować, nm., malować fladry, warstwy na drzewie, marmurze, tkaninie; kręcić, cyganić, łgać, blagować; w myśl. polować z fladrami.

Fladrowaty, nm., pełen fladrów, słój o waty.

Flaga, nm., chorągiew okrętowa o barwach narodowych, bandera; szaruga, niepogoda, chlapanina, słota.

Flagielancja, łć., biczowanie ś.

Flagielant, łć., członek średniowiecznej sekty religijnej biczowników.

Flagman, Flagkapitan, nm., starszy kapitan, mający prawo podnoszenia flagi na statku, którym dowodzi.

Flak, nm., kiszka, jelito, w lm. f-ki, wnętrzności zwierzęce albo ludzkie, patrochy, bebechy; f-ki potrawa z f-ów bydlęcych; przedmiot obwisły; przen., człowiek miękki, ulegający, ciepłe kluski, niedołęga; człowiek nudny (jak f-ki z olejem), poczciwy z f-ami = bardzo poczciwy.

Flakon (zdr. Flakonik), fr., buteleczka, flaszeczka ozdobna (zwłaszcza do perfum) (fig.); żart. flaszka, butelka wina, szampana.

Flakowacieć, nm., stawać ś. flakowatym.

Flakowaty, nm., podobny do flaka, miękki jak flak, sflaczały, ochlapły, obwisły (piersi f-e); człowiek f. = rozlazły, niezaradny, nieruchawy, ciepłe kluski.

Flamand, fr., malowidło szkoły flamandzkiej, odznaczającej ś. drobiazgowym wykończeniem.

Flamingo, hiszp.p. Czerwonak.

Flanca, nm., młoda roślinka przeznaczona do przesadzenia z inspektu w grunt, sadzonka, rozsada.

Flancować, nm., sadzonkować, zasadzać w ziemię młode gałązki, odcięte od rośliny; żart. przenosić, tranzlokować (f. urzędników).

Flanela, fr., miękka, ciepła tkanina wełniana; gm.; niech cię f. ogarnie = niech cię licho porwie).

Flanelka, lekka, cienka flanela; spódniczka flanelowa.

Flank, fr., bok, strona, skrzydło szczeg. szyku wojskowego; ramię narożnika warowni, bocznica.

Flankier, fr., żołnierz z jazdy wysłanej w rozsypkę przed kolumną idącą do ataku; żart. chodzić na f-ry = wychodzić z domu, żeby się po wałęsać.

Flankierować, fr., strzelać do nieprzyjaciela przed kolumną idącą do ataku a. z boku jej; żart. włóczyć się po ulicy w celu znalezienia gacha.

Flankować, fr., ochraniać flanki, boki kolumny głównej: osłaniać fortyfikacje flankami.

Flankowy, bokowy (ogień).

Flanować, fr., włóczyć ś., wałęsać ś., szlifować bruki.

Flastrony blp., fr., w kraw. podkłady watowe w ubraniu dla uwydatnienia piersi, boków, bioder i ramion.

Flasza, nm., duża flaszka, butelka.

Flaszczyna, nm., mała, licha flaszka.

Flaszka (zdrobn. Flaszeczka), nm., naczynie szklane do płynów z szyjką, butelka.

Flaszodrzew, Flaszowiec, drzewo flaszowe, siężyśnia, roślina z rodziny flaszowcowatych.

Flaterka, nm., blaszka metalo-