Forsa, fr., siła, moc; usiłowanie, gwałt, wysiłek; żart., pieniądze, fundusz; popieranie usilne.
Forsować, fr., zabiegać, usiłować, robić wysiłek, pracować męcząco, męczyć, mordować, nadwerężać, zrywać (f. nogi); popierać usilnie; utrzymywać płyny w warunkach, sprzyjających fermentacji (f. piwo); w ogr. przyśpieszać sztucznie wzrost roślin, pędzić rośliny; f. się = wysilać ś., mordować ś., męczyć ś.
Forsowny, fr., prowadzony z wysiłkiem, męczący, wymagający wytężenia sił, wytężony, usilny, gwałtowny (marsz f. = pośpieszny).
Forszlag, nm., w muz., ozdobnik, figury, służące do upiększenia melodji; nuta mała przy dużej o pół tonu od niej wyższa.
Forszlak, nm., część cielęciny a. baraniny między pośladkiem a cąbrem, z nerką.
Forszmak, nm., przedsmak; potrawa ze śledzi, masła i jaj.
Forszpan, nm., stangret, powożący z konia, foryś.
Forszprung, nm., kawałek (ściany) wystający, wyskok.
Forszt, nm., las, bór utrzymywany w należytym porządku; dyl, oblader, opoła; tarcica, deska szczeg.: dwucalowa, dwucalówka, podłoga z desek.
Forszta, nm., ścianka, dzieląca komin na dwa lufty; podłoga w izbie z desek.
Forsztat, nm., przedmieście pod fortecą.
Forsztować, nm., zakładać las nowy, zagajać; wykładać dylami, szalować; dawać ściankę drewnianą, przepierzać.
Forsztowanie, nm., rz. od Forsztować; ścianka, przegroda, przepierzenie z tarcic; zdr. Forsztowańko.
Forszus, nm., zaliczka, zaliczenie, pieniądze dane naprzód; zadatek, zapomoga.
Forszusować, nm., dawać forszus, zaliczać, wypłacać z góry, dawać z góry pieniądze.
Fort, fr., mała warownia samoistna, oddzielna fortyfikacja, wysunięta obok twierdzy (fig.).
Fort! wykrz. nm., precz! za drzwi! fora!; ciągle, dalej! wciąż!
Forta, fr., karta, która po zgraniu innych tejże maści stała się mocną, niepodobną do zabicia.
Fortalicja, łć., mała warownia (drewniana), strażnica kresowa.
Forte, wł., silnie, mocno, głośno.
Forteca, wł., miejsce ufortyfikowane, twierdza, warownia; kara zamknięcia w fortecy; gra towarzyska, w której nacierający zdobywa pionkami miejsca, których przeciwnik nie obronił.
Forteczny, przym. od Forteca.
Fortel, nm., podstęp, podejście sprytne, wybieg, sposób.
Fortepjan, wł., instrument muzyczny, mający struny metalowe i klawisze, w którym dźwięk wydobywa się przez uderzenie młoteczków o struny; lekcje f-u = lekcje gry na fortepjanie; zdr. Fortepjanik, zabawka w rodzaju f-nu.
Fortepjanista, wł., stroiciel fortepianów, ten, co robi a. stroi fortepjany; korektor; wirtuoz, grający na fortepjanie, pianista.
Fortepjanistka, wł., artystka grająca na fortepjanie.
Fortuna, łć., los, szczęście, dola; mienie, majątek, bogactwo, dostatek, kapitał, fundusz; ślepa f. = i ślepy, szczęśliwy traf.
Fortunat, łć., mający wielką fortunę, bogacz.
