Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/342

Ta strona została przepisana.

wiezienia, ładunek, bagaż; opłata za przewóz towarów, przewoźne; f. a. list f-owy = wykaz piśmienny towarów przewożonych, jako dowód do odbioru, list przewozowy.

Frachtować, nm., trudnić się przewozem towarów, ładować wagony towarem.

Frachtowy, przym. od Fracht; przewozowy, transportowy, ładowny; f. list, wykaz wysłanego towaru, jego wagi i należności za przewóz.

Fraczek, zdr. od Frak, przedłużenie z tyłu stanika damskiego, jak u fraka męskiego; przen. elegancik.

Fraczyć ś., fr., ubierać się we frak.

Fragment, łć., ułamek, urywek, kawałek, szczątek, cząstka z większego utworu; czcionki różnego gatunku rozsypane i pomieszane; czcionka obca, która się zamieszała między dane pismo.

Fragmentaryczny, łć., ułamkowy, urywkowy, niezupełny.

Fragmentować, łć., wypadkowo rozsypać czcionki ułożone w kolumny.

Frajp. Frei.

Frajbiter, nm., rozbójnik morski, korsarz.

Frajda, nm., gm. przyjemność, uciecha, zabawa, uczta, hulanka, gratka.

Frajer, nm., gm. nowicjusz, fryc; człowiek naiwny; złodziej początkujący; zalotnik, starający się o pannę.

Frajlajn, nm., dosł. panienka; bona Niemka.

Frak, fr., rodzaj surduta z wyciętemi z przodu połami (fig.).

Frakcja, łć., odłam, stronnictwo, partja; w mat. ułamek.

Frakcyjka, zdr. od Frakcja.

Fraktpagina, łć., stronica, podzielona na 2 szpalty; stronica, złożona wzdłuż i w jednej połowie zapisana; cytata na marginesie.

Fraktura, łć., złamanie kości, mechanizm w organach, służący do przepuszczania lub zatrzymywania wiatru do piszczałek; druk. pismo niemieckie łamane.

Frambużysty, szw., sklepieniowy.

Framuga, Frambuga, szw., wgłębienie w ścianie, nisza, wnęka, sklepienie (fig.), arkada.

Franciszkan, Franciszkanin, zakonnik reguły św. Franciszka; w lm., zakon, kościół a. klasztor Franciszkanów.

Franciszkanka, forma żeńs. od Franciszkan.

Franciszkański, przym. od Franciszkan.

Francjada, fr., przeciąg 4 lat według kalendarza zaprowadzonego przez wielką rewolucję francuską.

Francuski, pochodzący z Francji; f. piesek = pieszczoszek, delikacik, gagatek; kluski f-e = duże; pulchne ciasto f-e = tłusto, dzielące się; w ślus. krzyż f. = skombinowane wycięcie w bardzie kluczowym do odkręcania śrub i muter.

Francuszczyzna, wszystko, co pochodzi z Francji; język francuski.

Francuz, mieszkaniec Francji; nauczyciel, guwerner z Francji; nauczyciel języka francuskiego; żart. wieprz, prosię; karaluch; w piekar. bułka zwyczajna, ordynarna.

Francuzica, pog. Francuzka.

Francuzieć, Francuzić ś., stawać się francuskim, przejmować się francuszczyzną.

Francuzka, bona, guwernantka z Francji; nauczycielka języka francuskiego.

Francuzomanja, gr., upodobanie we francuszczyźnie.