Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/343

 Frangulina, łć., żółta substancja krystaliczna, należąca do rzędu glukozydów, otrzymywana z kory szakłaka zwyczajnego i szakłaka kruszyny.

 Frank, fr., moneta francuska = 38 kop.; na Wschodzie nazwa Europejczyka z Europy Zachodniej.

 Frankatura, fr., opłata z góry na poczcie za wysyłany list albo posyłkę.

 Frankista, członek sekty żydowskiej w dawnej Polsce; potomek ochrzczonych dawnych franki stów.

 Frankmason, fr. — p. Farmazon.

 Frankmasonerja, fr., masoństwo, wolne mularstwo (sekta religijno-polityczna).

 Franko, wł., opłacony z góry (list).

 Frankować, fr., opłacać przy wysyłaniu posyłkę albo list na poczcie.

 Frant, nm., filut, człowiek chytry, przebiegły, lis, szalbierz; udawać z głupia f. = udawać naiwnego, udawać niewiniątko.

 Frantostwo, nm., przebiegłość, chytrość, filuterja, szalbierstwo.

 Frantowski, nm., chytry, przebiegły, podstępny, szalbierski.

 Frapować, fr., sprawiać wrażenie, zwracać uwagę, uderzać, zaciekawiać, zajmować, nęcić, wabić, pociągać.

 Frasobliwy, nm., niespokojny o kogo, troskliwy, zgryźliwy; sfrasowany, zmartwiony, zgryziony, stroskany, struty.

 Frasować, nm., nabawiać frasunku, sprawiać kłopot, martwić, niepokoić; f. ś., troszczyć ś., martwić ś., gryźć ś., truć ś., kłopotać się.

 Frasunek, nm., niepokój, troska, kłopot, zmartwienie, zgryzota.

 Fraszka, wł., rzecz małej wagi, głupstwo, próżność, błahostka, furda, drobnostka, bagatela; f-i = drobne wiersze, żarty, epigramaty żartobliwe.

 Fraszkopisarz, poeta, piszący fraszki.

 Frater, łć., brat; braciszek zakonny.

 Fraternizować, Fraternizować ś., łć., bratać ś., poufalić ś., kumać się, sprzymierzać się.

 Fratrja, gr. — p. Fila.

 Fraucymer, nm., damy dworskie przy dworze; mieszkanie kobiet, pełniących służbę przy dworze; pogardl., kobieta.

 Fraza, gr. — p. Frazes; w muz., cząstka melodji o pewnym zaokrągleniu, prawidłowe następstwo akordów; zdanie bez znaczenia, nic nie wypowiadające.

 Frazeolog, Frazesowicz, gr., ten, co ś. posługuje czczemi frazesami, co wypowiada szumne zdania bez treści.

 Frazeologja, gr., budowa okresów i zdań wykwintnych, sposób mówienia, wysłowienie, styl; wymowa gładka bez treści, posługiwanie się szumnemi a pustemi frazesami, czcza gadanina, blaga.

 Frazes, Fraza, zgr., zdanie, wyrażenie, zwrot, okres, ustęp w mowie; sposób wysłowienia ś.; czcze słowa, chociaż piękne.

 Frazesowicz — p. Frazeolog.

 Frazować, gr., w muz., uwydatniać myśli w muzyce, akcentować je właściwie i delikatnie cieniować.

 Frażety, Frażetowskie wyroby, wyroby platerowane (od nazwiska warszawskiego fabrykanta, Frageta).

 Freblanka, Freblówka, nauczycielka początkowa, ucząca wedle metody Froebla.

 Freblowski, zgodny z systemem pedagogicznym Froebla; urządzony podług tego systemu (ogródek f.).