Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/356

Ta strona została przepisana.

Gałgan, nm., szmat, szmata, łach, łachman, ubranie podarte, zniszczone; łotr, nicpoń, szubrawiec, ladaco; rzecz nic nie warta (koń, scyzoryk g. ) — p. Galgant.

Gałganduch, kręgiel z dzwonkiem, stawiany na środku bilardu; szalbierz, oszust.

Gałganek, zdr. od Gałgan, szmatka, płatek (maczać g-ki i na oczy przykładać); żart., fatałaszek, kawałek materjału na stroje kobiece, na ubranie lalek.

Gałganerja, nm., zbiór., gałgany, nicponie, szubrawcy.

Gałganiarz (forma ż. Gałganiarka), nm., ten, co zbiera i sprzedaje gałgany, szmaciarz, śmieciarz.

Gałganica, nm., kobieta gałgan, łajdaczka, ulicznica, ladacznica, nierządnica, łotrzyca.

Gałganieć, nm., stawać ś. gałganem, nicponiem, nikczemnieć, ujadać nizko.

Gałganowaty, nm., wyglądający, jak gałgan, zakrawający na gałgana.

Gałgant, Gałgan, nm., roślina z rodziny imbierowatych.

Gałgański, nm., przym. od Gałgan, nikczemny, łotrowski, podły, hultajski, szelmowski; zły, lichy, kiepski, marny, partacki, fuszerski (robota g-a, materjał g.); po g-u, nikczemnie, podle.

Gałgaństwo, nm., to, co nic nie warte, lichota, łachy, łachmany, graty, rupiecie, tandeta; nikczemność, łotrostwo, brudy, szubrawstwo, podłość, hultajstwo; zbiór., gałgany, tałałajstwo, plugawstwo.

Gałka, kulka, przedmiot kulisty (g. u laski); pigułka (g. z chleba, z papieru); g. oczna = oko; głos, kreska przy głosowaniu (biała, czarna g.); dostać czarną g-ę = być odrzuconym przy losowaniu, głosowaniu.

Gałka muszkatołowa, owoc rośliny, muszkatołowiec zwyczajny.

Gałkodrzew, roślina z rodziny mirtowatych, rozdręb.

Gałkować, rzucać gałki, balotować, głosować.

Gałucha, roślina z rodziny baldaszkowych, przewłoka, pęczyna.

Gałuszka, gałeczka, pigułka, kluska, kulka z mąki, pulpet z mięsa; główka lnu; owoc na drzewie świeżo zawiązany po opadnięciu kwiatu; roślina paprotnica (fig.).

Gałuszyć, ogłuszać, robić wrzawę, zgiełk, hałas.

Gama, gr., szereg następujących po sobie tonów w oznaczonej liczbie i porządku, składających jedną lub kilka oktaw, należących do jednej tonacji; przen., skala, ogół, ciąg (cała g. uczuć).

Gamajda, niedołęga, ciemięga, niedojda, niemrawa.

Gamarografja, gr., opisanie różnych gatunków raków.

Gamba, wł., dawne narzędzie muzyczne smyczkowe, podobne do basetli (fig.).

Gambady, fr., skoki, susy.

Gambit, fr., poświęcenie figury w grze szachowej dla otrzymania pozycji zaczepnej.

Gambo, wł., rodzaj konopi.

Gambrino, nm., pewien gatunek sera, używanego na zakąskę.

Gambrynus, żart., piwo, napój gambrynusowy.

Gamen, fr., ulicznik.

Gamoniowaty, gapiowaty, gap, głupowaty, bałwanowaty.

Gamoń, gamajda, ciemięga, gapa, zakuta głowa.

Gamracić ś., Gamratować komu, umizgać ś., przymilać ś., romansować, rub., gachować, zalecać się do kobiety.

Gamracki, od Gamrat, wszeteczny, lubieżny, romansowy, miłosny.