tyczące czyjego pochodzenia, miejsca zamieszkania, zajęcia itp.
Gieneralny, łć., główny, powszechny, ogólny, walny (g. sztab — p. Sztab; g-e Stany: sejm, kongres, złożony z przedstawicieli wszystkich stanów); g-a spowiedź = z całego życia; g-a próba = ostatnia przed przedstawieniem.
Gieneralstwo, łć., stopień gienerała; gienerał z żoną; gienerałowie; prowincja kraju; urząd zwierzchniczy nad prowincją.
Gienerał, łć., dowódca kilku pułków; g. brygady, dywizji, jazdy, piechoty; najstarszy przełożony w niektórych zakonach (g. jezuitów); g. w dawnej Polsce = tytuł niektórych wojewodów a. starostów; g. na Litwie = woźny sądowy; starszy na województwo a. powiat; w daw. Polsce g. sejmik: zjazd powszechny z danej prowincji; g. audytor = audytor (ob.) gieneralny; g. kwatermistrz, główny naczelny kwatermistrz; g. gubernator = naczelnik prowincji, złożonej z kilku gub.; naczelnik kraju.
Gienerałbas, łć., w muz., nauka harmonji i kompozycji.
Gienerał-gubernatorstwo, urząd gienerał gubernatora, część kraju pod zarządem gien. gubernatora.
Gienerałmarsz, marsz gieneralny (podczas rewji).
Gienerałowa, żona gienerała.
Gienerałówna, córka gienerała.
Gienerator, łć., przyrząd, w którym wytwarza się prąd elektryczny; piec do wytwarzania gazów palnych.
Gienerozja, łć., wspaniałomyślność, szlachetność.
Gieneryczny, łć., właściwy jakiemu rodzajowi, wiekowi.
Gienetta, gatunek wiwery dający się oswoić i używać do łapania myszy (fig.).
Gienetyczny, gr., przym. od Gieneza; tyczący ś. początku jakiej rzeczy, rodowodu, pochodzenia; rodowodowy: idący porządkiem rodu; metoda g-a = badająca pochodzenie, rozwój czegoś.
Gieneza, Gienezys, Genesis, gr., rodowód, pochodzenie, powstanie czego (np. g. poematu); rozwój, początek; g. pojęcia, uczucia, fantazji, woli; g. psychologiczna = psychogieneza.
Gienitalja, łć., części płciowe, narządy rozrodcze u ssących.
Gienjalność, łć., cecha gienjuszu, gienjusz.
Gienjalny, łć., przym. od Gienjusz; mający gienjusz, mający cechy gienjuszu; odznaczający ś. nadzwyczajną zdolnością twórczą; twórczy; pomysłowy.
Gienjusz, łć., umysł wyższy, torujący nowe drogi w naukach a. w sztukach; wyjątkowa inteligiencja, wyjątkowa twórczość umysłu; duch opiekuńczy, kierujący, sprawca; człowiek gienjalny o zdolności twórczej; istota, charakter, duch (g. ludzkości, g. narodu).
Gienjuszek, łć., żarł., mały gienjusz, dziecko, obiecujące być gienjuszem, cudowne dziecko.
Gientylny, łć., należący do tego samego rodu.
Gieocentryczny, łć., śródziemny, dotyczący środka ziemi; g. system: starożytny pogląd, według którego środkiem wszechświata, celem i głównym przedmiotem stworzenia jest ziemia.
Gieod, Gieoda, gr., nazwa ogólna agregatów minerałów.
Gieodesta, Gieodeta, gr., zajmujący się gieodezją.
Gieodetyczny albo Geodezyjny, gr., przym. od Gieodezja; g-a linja = najkrótsza droga między dwoma punktami na sferoidalnej powierzchni ziemi.
