gliny; g. chleb = chleb, jak glina, miękki, niewypieczony.
Glinka, czysta glina; grunt gliniasty; tlenek glinu, znajdujący się w naturze w postaci krystalicznej (niektóre drogie kamienie, jak korund, szafir, rubin i inne).
Glinkowaty, z glinką zmieszany.
Glinopac, ściana, zrobiona z gliny zmieszanej ze słomą.
Glinować, ziemię piaszczystą nawozić gliną dla użyźnienia jej.
Gliptografja, gr., opisanie kamieni rzniętych, figur na nich.
Gliptoteka, gr., zbiór rzniętych kamieni; galerja rzeźb i posągów.
Gliptyka, gr., sztuka rzeźbienia na kamieniu; rzeźbiarstwo.
Glista, robak płaski lub obły, zwłaszcza pasorzytny; g. ziemna — p. Dżdżownik (fig.); g. ludzka (askaryda), robak grubości pióra gęsiego, zamieszkujący kiszkę cienką człowieka i niektórych zwierząt ssących; g. mała, glistnica a. rup; przen., człowiek cienki a wysoki.
Glistewnik a. Glistnik, inaczej Jaskółcze ziele, chwast z rodziny makowatych, o kwiatach żółtych i żółtym soku mlecznym (fig.).
Glistnica, zool., obleniec pasorzytny.
Glistnik, roślina z rodzaju byliny, piołun glistny, glistne ziele.
Gliwein, nm., gorące wino czerwone z cukrem i korzeniami.
Gliwieć, psuć ś., gnić, ulęgać ś.
Gliwy, koloru zgniłego, brudno kasztanowaty (koń).
Glob, łć., kula ziemska, bryła, ziemia, krąg świata; kula złota, jabłko, oznaka godności monarszej; bania, kula szklana na lampę.
Globe-trotter, ang., turysta, ustawicznie podróżujący po całym świecie,
Globigieryna, łć., rodzaj otwornic (korzenionóżek) morskich.
Globulina, łć., gałecznik, ciało białkowate, czerwone, znajdujące się w krążkach krwi.
Globus, łć., kula sztuczna z tektury, z siatką gieograficzną, wyobrażająca kulę ziemską (f.); takaż kula, przedstawiająca sklepienie nieba.
Gloksinja, nm., Marcinka, Wdziękla, roślina ozdobna z rodziny ostrojowatych, o kwiatach dużych dzwonkowatych (fig.).
Glon, kawał chleba, krajanka, skiba, pajda; w bot., wodorost.
Glorja, łć., chwała, świetność, wspaniałość, nimbus, aureola; obwódka promienista naokoło głowy świętych w obrazach; część Mszy św., zwana hymnem anielskim.
Glorjeta, fr., altana na wzniesieniu z pięknym widokiem, pawilon.
Glorjola, łć., sława, rozgłos; aureola.
Glorjosa, łć., bot. — p. Wdzięczelina.
Gloryfikacja, łć., wychwalanie, wysławianie, uwielbianie.
Gloryfikator, łć., głosiciel sławy, wysławiający.
Gloryfikować, łć., wychwalać, wysławiać.
Glosa, gr., objaśnienie a. tłumaczenie wyrazu na marginesie lub pomiędzy wierszami tekstu; objaśnienie, dopisek, przypis; rodzaj formy poetyckiej; uwaga ironiczna.
Glosarjusz, Glosarz, gr., słownik, zbiór glos; słownik objaśniający ze wskazaniem pochodzenia wyrazów.
