Arkabuz fr., gatunek dawnej strzelby, półhak.
Arkada fr., łukowe sklepienie na filarach (fig.).
Arkadja gr., przen. szczęśliwa kraina.
Arkadyjski gr., pasterski, sielankowy, sielski.
Arkan tat., sznur do chwytania koni lub zwierząt dzikich; przen. więzy, niewola.
Arkana łć., blp., tajemnice, sekrety.
Arktyczny gr., około bieguna północnego leżący (ląd, ocean).
Arkusz łć., nazwa płaskiego kwadratowego formatu, w jakim bywają przygotowywane do handlu: papier, bibuła, faktura, wata, blacha.
Arkuszowy przym. od Arkusz, mający format arkusza.
Arlekin wł., pajac, błazen w ubiorze obcisłym, szachowanym (fig.).
Arlekinada wł., figle błazeńskie, błazeństwo, błaznowanie; przen. głupstwo, błazeństwo, pajacostwo, postępowanie okrywające śmiesznością.
Arlekinowy, Arlekiński przym. od Arlekin.
Armadyl zool., nazwa zwierzęcia ssącego, z pancerzem łuskowym, (fig.).
Armata łć., działo, broń palna większego rozmiaru, na lawecie, używana przez artylerję (fig.); żartobl. kobieta rosła i tęga.
Armatni przym. od Armata, tyczący się armaty.
Armator, przedsiębiorca, wyposażający okręt we wszystko, co potrzebne do żeglugi.
Armatura fr., uzbrojenie, ekwipowanie okrętu; kotwica magnesu; przyozdobienie bronią ściany; przyozdobienie herbu bronią; w maszynach przyrządy zabezpieczające.
Armistycjum łć., blm., rozejm, zawieszenie broni.
Armja fr., ogół wojska w państwie, część wojska, działająca samodzielnie pod rozkazami oddzielnego wodza; przen. wielka ilość ludzi, tłum.
Arnautka, (kobieta albańska); gatunek pszenicy jarej.
Arnika, pomornik górny, roślina z rodziny złożonych (fig.); tynktura z kwiatu tej rośliny.
Arogancja łć., zarozumiałość w połączeniu z lekceważeniem, zuchwalstwo, bezczelność.
Arogancki przym. od Arogant.
Arogant, zuchwalec, zarozumiały i lekceważący wszystkich.
Aromat gr., zapach, woń przyjemna.
Aromatyczny przym. od Aromat, pachnący.
Arsen gr., nazwa pierwiastku chemicznego, metaloid, którego, związki są bardzo trujące, np. arszenik.
Arsenalski przym. od Arsenał.
Arsenał ar., zbrojownia, budowla dla przechowania rozmaitej broni, cekauz; przen. — obfitość środków zaczepnych i odpornych w każdem znaczeniu.
Arszenik gr., trójtlenek arsenu, mający postać białego krystalicznego proszku (silna trucizna).
