Gnoić, czynić zgniłym; dać gnić; sprawiać gnojenie, ropienie; gnojem nawozić; przen., niszczyć, rujnować, dezelować (budynki); g. się, gnić, ropić się.
Gnoisty, pełen gnojówki, gnojny, ropisty, pełen gnoju.
Gnojarka, przyrząd do rozrzucania nawozu na roli.
Gnojarnia — p. Gnojownia, Gnojowisko.
Gnojek, biedak na gnoju mieszkający; plugawy, obrzydliwy, smrodliwy; piecuch, domator; biedak, charłak, brudas, flejtuch; leniuch, śpioch.
Gnojenie, czynność słowa Gnoić.
Gnojnica, wóz do rozwożenia gnoju.
Gnojnik, gnojek, wóz gnojny; kupa gnoju, gnojowisko — p. Gnojownia.
Gnojny, z gnoju, od Gnoju, gnojowy, ugnojony, pełen gnoju, gnoisty, mający styczność z gnojem.
Gnojowisko, Gnoisko, Gnojownia, Gnojarnia, Gnojnica, gnojnik, dół do składania gnoju, jama gnojowa, dół kloaczny, cuchnąca kałuża.
Gnojownik, ten co gnój wozi; miejsce przed oborą, gdzie wyrzucają gnój.
Gnojówka, woda gnojna, płynna część gnoju.
Gnom, fr., bajeczna istota nadprzyrodzona, duch ziemny, duch gór, krasnoludek, kobold, skarbnik, mieszkający w ziemi i strzegący skarbów.
Gnom, Gnoma, gr., zdanie moralne, w krótkim wierszu wyrażone; przypowieść.
Gnomiczny, gr., przym., od Gnom; wiersz g. = ucinkowy; g-a poezja, złożona z krótkich zdań i sentencji.
Gnomik, gr., autor przysłów i sentencji.
Gnomologja, grzbiór gnomów.
Gnomon, gr., zegar słoneczny; przyrząd, używany przez astronomów starożytnych do oznaczania wyśości i zboczeń ciał niebieskich (f.).
Gnomonika, gr., sztuka robienia zegarów słonecznych.
Gnoseologja, gr., wjiloz., teorja poznania.
Gnosis, Gnoza, Gnozis, gr., nauka gnostyków.
Gnostycyzm, gr., nauka gnostyków o objawieniach i tajemnicach boskich.
Gnostyczny, gr., pojęty w duchu gnostycyzmu, osiągnięty za pomocą gnozy.
Gnostyk, gr., członek sekty religijnej w II w. po Chr., dążącej do poznania Boga drogą rozumową, drogą spekulacyjną a. kontemplacyjną.
Gnostyka, gr., ogół pism o kierunku gnostycznym.
Gnoza, gr., rozumowe poznanie Boga; nauka gnostyków.
Gnój, odchód zwierzęcy, łajno; nawóz, mierzwa; ropa (mieć pieniędzy jak g-ju = bardzo dużo).
Gnójka, krajowy owad dwuskrzydły, brunatny w żółte plamy, którego larwa żyje w wodach gnijących, kanałach i t. p. (fig.).
Gnu, zwierzę południowo-afrykańskie przeżuwające, z rodziny antylop, mające postać, grzywę i ogon konia, rogi zaś i kopyta wołu (fig.).
Gnurować, zrzędzić, łajać, gderać.
Gnuśliwy, skłonny do gnuśności, leniwy, ospały.
Gnuśnieć, nied. stawać ś. gnuśnym, próżnować, trawić czas na
