przen., kobieta gadatliwa, trajkotka, papla; w mech., g. a. knara: osada z kołem zębatym i zatrzaskiem; zool. — p. Krakwa.
Grzechotnik, wąż jadowity amerykański, wydający za poruszeniem ogona odgłos jakby grzechotki (fig.).
Grzecznie, uprzejmie, należycie, przyzwoicie, obyczajnie.
Grzeczniś, człowiek uprzejmy, przesadnie grzeczny.
Grzeczniuchny, Grzeczniusi, Grzeczniutki, zdr. od Grzeczny, bardzo grzeczny.
Grzecznostka, zdr. od Grzeczność; przysługa, odwzajemnienie się; okazanie uprzejmości, drobny podarek.
Grzeczność, dobre zachowanie się, uprzejmość, ujmujące, uprzejme obejście ś., galanterja, przyzwoitość, obyczajność, układność, względy okazywane, dworstwo, przysługa.
Grzeczny, spokojny, nie naprzykrzający się (o dzieciach); dorzeczny, przyzwoity, uprzejmy, ujmujący w obejściu; układny, delikatny, obyczajny, dworny; piękny, pokaźny; miły, przyjemny, uczynny, usłużny.
Grzegotać — p. Grzechotać; głos wydawać (o niektórych ptakach).
Grzesznica, Grzesznik, grzesząca, grzeszący, popełniająca (-cy) grzech; pełna, pełen grzechów, człowiek grzeszny.
Grzeszność, podleganie grzechom, skłonność do grzeszenia.
Grzeszny, grzeszący; pełen grzechów; skłonny do grzechu.
Grzeszyć, popełniać grzech; g. przeciw czemu = wykraczać, występować z czym zbytecznie; mieć przymioty pożądane lub niepożądane; g. prawdomównością, otwartością = mówić prawdę, być otwartym; g. brakiem taktu; nie g. rozumem = być głupim; g. łatwowiernością = być łatwowiernym.
Grześć — p. Grzebać.
Grzęda, zagon między brózdami (fig.); drążek w kurniku dla kur; drążek do wieszania bielizny, odzieży, mięsa; w bud., belka dachowa, położona najbliżej grzbietu; ten, co grzędzi, zrzęda — p. Grządka.
Grzędzić, nudzić, marudzić, zawracać głowę.
Grzępik, pospolity skorupiak słodkowodny z rzędu małżoraczków.
Grzęsiołek, bot., roślina z rodziny rdestowatych; hakowa gałka.
Grzęzawica, Grzęzawisko, miejsce grzązkie, trzęsawisko, bagno.
Grzęzki — p. Grzązki.
Grzęznąć, pogrążać się, tonąć w czemś grzązkim, zagłębiać się; przen., g. w długach po uszy = zadłużać się coraz bardziej.
Grzmiący, imiesł. od Grzmieć; donośny, gromki, bardzo głośny, piorunujący.
Grzmieć, wydawać grzmot; wydawać huk podobny do grzmotu; głośno brzmieć, rozlegać się; huczeć, dudnić; ciskać gromy, piorunować.
Grzmiel, wąż — p. Żmija.
Grzmocić, dok. Grzmotnąć; bić, uderzać z trzaskiem; rzucać.
Grzmot, grom, towarzyszący piorunowi, huk, rozlegający ś. po uderzeniu piorunu; łoskot, trzask; mb., stary człowiek, stara baba, grzyb, grat; g. a. grzmocik, bot., roślina pięciornik srebrzysto-biała.
Grzmotnąć, uderzyć, trzasnąć, palnąć; cisnąć, rzucić gwałtownie o ziemię; g. ś., uderzyć ś., upaść, przewrócić ś.; nied., Grzmocić.
