Haczysz — p. Haszysz.
Hać (-ci), grobla, nasyp.
Hades, gr., królestwo cieni, świat podziemny, piekło.
Hadki, praw., brzydki, obrzydliwy, wstrętny.
Hadko, przysł. od Hadki; obrzydliwie, wstrętnie.
Hadra, nm., gałgan, szmata, stara, podarta odzież; kobieta złych obyczajów.
Hadrować, nm., kłócić ś., pieniąc się.
Hadżi, arab., pielgrzym mahometański do Mekki.
Hadżyb, arab., dawny wielkorządca arabs. w Hiszpanji.
Haf, nm., zatoka morska, zawarta między wybrzeżem a wązkim pasem lądu, wchodzącym w morze (2 fig.).
Hafciarka, Haftarka, nm., umiejąca haftować, posiadająca sztukę haftowania.
Hafciarnia, nm., warsztat, pracownia hafciarska.
Hafciarstwo, sztuka haftowania, przetykania.
Hafciarz, nm., umiejący haftować; przen., żart., blagier, kłamca.
Hafcik, nm., szlaczek drobno haftowany.
Hafiz, arab., uczony muzułmanin, umiejący Koran na pamięć.
Haft, nm., wyszycie wypukło nicią a. jedwabiem (fig.).
Haftka, nm., spinka druciana, złożona z haczyka (konika) i uszka (kobyłki): klamerka, sprzążka; hak a. kółko u słupa.
Haftować, nm., wyszywać haftem, przetykać (ręcznie, na krosienkach, na maszynie); zszywać rany; żart., przesadzać, kłamać; teatr., słowa zaokrąglać, uplastyczniać giestami; wykończać subtelnie.
Haftowany, nm., przetykany, wyszywany w haft.
Hagada, hebr., legienda, zapisana w Talmudzie; podanie, objawienie; wieczorna modlitwa Żydów przed świętem Paschy.
Hagiel, nm., gruba mączka cukrowa, faryna.
Hagjograf, gr., pisarz żywotów świętych.
Hagjografja, gr., Hagjologja, gr., zbiór żywotów świętych i legiend o świętych.
Hagjotyka, gr., nauka udoskonalenia, uświęcenie siebie samego.
Haglować, nm., ciasto zanurzać w mączce cukrowej, obsypywać cukrem.
Ha, ha, ha! wyrażenie śmiechu głośnego.
Haja, nm., rekin, ludojad (ryba) (f.).
Hajda! dalej! naprzód! odważnie! — p. Hajże!; de h. = siłą, prawem mocniejszego; skory do działania, burzliwy.
Hajdamacki, tur., przym. od Hajdamak; rozbójniczy; po h-u = sposobem rozbójniczym, po łotrowsku.
Hajdamactwo, tur., życie hajdamackie, rozbójnicze; rozbójnictwo, łotrowstwo.
Hajdamaczka, forma ż. od Hajdamaka).
Hajdamak, Hajdamaka, tur., kozak zaporoski, żyjący z łotrostwa; Ukrainiec zbuntowany; rozbójnik, włóczęga, łotr, rabuś; przen., zawadjaka, hałaburda, junak.
Hajdamaczeć, stawać się hajdamakiem. rozbójnikiem, burdą, awanturnikiem.
Hajdamaczyzna, rozbójnicy (dawni Kozacy); rozboje, popełniane przez dawnych Kozaków zaporoż.
