słońca lub jako sygnał co godzina na wieży kościelnej.
Hekatomba, gr., w starożytnej Grecji ofiara ze stu wołów na cześć bogów; przen. mordercza walka, rzeź.
Hekatostylon, gr., portyk o stu kolumnach.
Heksachord, gr., instrument muzyczny o sześciu strunach; średniowieczna sześciostopowa gama djatoniczna.
Heksagon, gr., sześciobok.
Heksagonalny, gr., sześciokątny.
Heksakisoktaedr, gr., czterdziestoośmiościan prawidłowy.
Heksakistetraedr, gr., nm., dwudziestoczterościan prawidłowy.
Heksametr, Hegzametr, gr., sześciostopowy wiersz nierymowany, używany w epice.
Heksapodja, gr., wiersz sześciostopowy.
Heksenszus, nm., nagły i silny ból muskułów krzyża.
Hektar, fr., miara powierzchni = 100 arom (= 2 morgi) = 10000 metrów kwadratowych.
Hektograf, gr., przyrząd z zastygłą żelatyną do kopjowania pisma w wielu odbitkach bez prasy.
Hektogram, gr., jednostka wag = 100 gramom = 10-ta część kilog.
Hektolitr, miara objętości = 100 litrom = l00 decymetrom sześciennym = 25 garncom polskim.
Hektometr, gr., miara długości = 100 metrom.
Hektoster, gr., miara objętości = 100 metrom sześciennym.
Hektowatt, miara prądu elektrycznego = 100 wattom — p. Watt.
Hektyczny, niszczący, trawiący.
Hektyka, gr., gorączka niszcząca.
Hela, nm., skrzynia do wożenia ziemniaków lub buraków; wołanie na bydło.
Helenina a. Elenina, łć., substancja krystaliczna, otrzymywana z korzeni rośliny: oman pospolity.
Helenista, gr., znawca języka, literatury i starożytności greckich.
Helenizm, gr., język, obyczaje i wszystko, co dotyczy starożytnej Grecji.
Helenofil, gr., przyjaciel Greków.
Helikoida, gr., linja ślimakowata, spiralna.
Helikon, gr., największy rozmiarami dęty instrument muzyczny (fig.).
Helikopter, gr., rodzaj maszyny latającej, z zastosowaniem do niej śruby i skrzydeł (fig.).
Helisa, gr., linja śrubowa.
Helisojda, gr., powierzchnia, utworzona przez styczne do helisy.
Heljant, roślina słonecznik.
Heljasta, gr., członek sądu w starożytnych Atenach.
Heljocentryczny, gr., dotyczący środka słońca, śródsłoneczny; system h. = teorja układu słonecznego mieszcząca środek ruchów, planetarnych w słońcu; układ świata według Kopernika.
Heljochromja, gr., fotograficzny sposób otrzymywania barwnych odbitek; fotochromja.
Heljograf, gr., przyrząd fotograficzny, zastosowany do otrzymania fotografji słońca.
Heljografja, gr., nauka o słońcu jako ciele niebieskim.
Heljografja, Heljotypja, gr., sposób odbijania na papierze, za pomocą prasy drukarskiej zdjęć fotograficznych wytrawionych stosownemi bejcami; ob. Fotolitografja, Fototypja.
Heljograwiura, gr., rycina, od-
