Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/432

mięzca; H-y, jasełka, szopka, chłopcy poprzebierani, opowiadający o Bożym Narodzeniu; H. baba = kobieta duża, silna, popędliwa, mająca, przewagę w domu nad mężem.

 Herodowy, gr., okrutny, srogi.

 Heroiczny, bohaterski; lekarstwo h-e = mogące pomóc lub bardzo zaszkodzić.

 Heroida, gr., mały poemat bohaterski o nastroju elegijnym.

 Heroik, gr., poeta heroiczny, piszący epopeje; epik.

 Heroi-komiczny, gr., bohatersko śmieszny.

 Heroina, gr., bohaterka w powieści, główna osoba działająca; kobieta odważna, energiczna.

 Heroizm, gr., bohaterstwo, gotowość poświęcenia się, wspaniałomyślność.

 Herold, nm., zwiastun, poseł coś ważnego zwiastujący, oznajmujący; ten, co ogłasza coś ludowi, rodzaj woźnego; dozorca nad turniejami, sprawdzający pochodzenie i herby uczestników turnieju.

 Heroldja, łć., urząd, rozpatrujący dowody szlacheckie i wydający dyplomy szlacheckie.

 Heros, Heroj, gr., bohater grecki; wogóle bohater.

 Herostratowy, Herostratyczny, dążący do sławy drogą zbrodni.

 Herpetologja, gr., nauka o płazach.

 Herszt, nm., wódz, przywódca, głowa złych ludzi lub złej sprawy (np. h. zbójów).

 Hersztować nm., komu, być hersztem. przewodniczyć, rej wodzić.

 Herta, w hutn., spód pieca hutniczego.

 Herytaż, fr., dziedzictwo, posag.

 Herytjer, fr., dziedzic, spadkobierca (forma ż. Herytjera).

 Hesper, gr., wieczór, gwiazda wieczorna.

 Hester, duńs., rodzaj koni szwedzkich, żmudzkich; wogóle, koń, rumak.

 Het, przys., hen, daleko, dalej (h. aż za morze), tam, przez, wciąż; wnet, zaraz.

 Hetera, gr., kobieta z półświatka, lwica, rozpustnica, nierządnica.

 Heterja, gr., związek tajny w krajach, zamieszkałych przez Greków, mający na celu oswobodzenie się od jarzma tureckiego.

 Heterodoksja, gr., niezgodność z przepisami Kościoła.

 Heterogienetyczny, przym. od Heterogieneza; pochodzący od czegoś z swojej istoty odmiennego.

 Heterogieneza, gr., pochodzenie od czegoś z istoty swojej odmiennego; pochodzenie istot organicznych z materji nieorganicznej; samorodztwo; h. uczuć = pochodzenie zjawisk uczuciowych od zjawisk umysłowych.

 Heterogieniczny, gr., powstały z dwu różnych pierwiastków, od-rębnej. natury.

 Heterogienja, gr., przynależność do innego rodzaju; odmienność rodzajowa, odrębność natury.

 Heteroklityczny, gr., nieprawidłowy.

 Heterologiczny, gr., niepodobny, odmienny.

 Heteromorfizm, gr., różnopostaciowość.

 Heteronomiczny, fr., podlegający prawom innej obcej sobie dziedziny.

 Heteronomja, gr., zależność od praw obcych, innej dziedzinie właściwych, od warunków, poza obrębem właściwym będących.

 Heteroptyka, gr., ułuda, pozór.

 Heteroseksualny, gr., innorodzajowy.

 Heterysta, gr., członek heterji.

 Hetka, łć., koń lichy, ladajaki,