Hilologja, gr., nauka o materji.
Hiloteista, gr., filozof, uważający materję albo świat materjalny za istotę boską, za bóstwo.
Hilozoizm, gr., kierunek filozoficzny szkoły jońskiej, przypisujący materji zasadniczą własność życia; filozofja natury, rozważająca materję jako substancję życiową.
Himatjon, gr., u starożytnych Greków narzutka, noszona przez mężczyzn i kobiety na chitonie (fig.).
Hipalaga, gr., w retor., podstawienie jednego pojęcia pod drugie.
Hiper-, Hyper-, gr., na początku wyrazów odpowiada polskiemu: nad-.
Hiperastenja, gr., zupełna bezsilność, wielkie osłabienie.
Hiperbat, gr., w retor., przekładnia, przestawienie wyrazów.
Hiperbola, gr., w gieom., linja krzywa, powstająca z przecięcia stożka płaszczyzną (fig.); w retor., gatunek metafory, wyrażenie przesadne, przesadnia.
Hiperboliczny, gr., przym. od Hiperbola; kształtu h-i, przesadny.
Hiperborejczyk, gr., mieszkaniec dalekiej północy.
Hiperemja, gr., nadmierny dopływ krwi, przekrwienie.
Hiperestezja, gr., nadczułość chorobliwa, nadmierna wrażliwość dotykowa.
Hiperfizyczny, gr., nadnaturalny, nadz my słowy.
Hiperfrenja, gr., manja, szaleństwo.
Hiperjoński, gr., słoneczny.
Hiperkrytycyzm, gr., przesadna albo zbyt surowa krytyka.
Hipermetryczny gr., wiersz, wiersz, w którym sylab jest o jedną za wiele.
Hipermnezja, gr., pamięć osobliwie spotęgowana.
Hiperprodukcja, gr., nadprodukcja, nadmiar, zbyt obfita wytwórczość ponad potrzebę.
Hipersteniczny, gr., przemożny.
Hiperstenit, gr., dawniejsza skała wybuchowa krystaliczna.
Hiperstenja, gr., chorobliwie wzmożona działalność organizmu i siła życiowa.
Hipertrofja, gr., przerost pewnego organu; nadmierne rozwinięcie, rozrost, tycie; nadmierne odżywianie się.
Hiperyt — p. Hiperstenit.
Hipetypoza, gr., figura retoryczna, wyrażająca z siłą i malowniczo to, czego pisarz nie określił zwięźle.
Hipika, Hipologja, gr., znajomość wszystkiego, co dotyczy koni.
Hipjatra, gr., lekarz koni, weterynarz.
Hipjatrja, gr., nauka o leczeniu koni.
Hipnolog, gr., badacz snu; badacz snów czyli marzeń sennych.
Hipnologja, gr., nauka o śnie, teorja marzeń sennych
Hipnotyczny, przym. od Hipnoza; do hipnozy należący, w stanie hipnozy zachodzący; usypiający.
Hipnotyzer, fr., ten, co hipnotyzuje, wprawiający w stan hipnotyczny; magnetyzer.
Hipnotyzm, gr., nauka a. teorja snu sztucznie wywołanego (błędnie, zamiast hipnoza); leczyć h-em = leczyć przy wywoływaniu stanu hipnozy.
Hipnotyzować, gr., wprawiać kogoś w sen hipnotyczny, w stan hipnozy, magnetyzować.
Hipnoza, gr., sen, sztucznie wywołany, stan snu sztucznego;
