Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/440

Ta strona została przepisana.

nia; w lm. osada, kolonja holendrów; dukat holenderski; ser holenderski; łuk, deseń zataczany na lodzie przez łyżwiarza; przyrząd w papierni do robienia papki papierowej; wiatrak z dachem ruchomym na nieruchomym budynku; h-dry, gatunek ziemniaków.

Holenderka, osadniczka rodem z Holandji; krowa rasy holenderskiej; dachówka wyginana; gatunek łyżwy; gatunek tabaki.

Holendernia, folwark, osada holenderska, gdzie się Holendrzy gospodarstwem nabiałowem trudnią; obora.

Holendrować, zakreślać łyżwami na lodzie linje esowate.

Holendry, nm., maszyny w papierniach do rozdrabniania i miażdżenia szmat (fig.).

Holkiel, nm., dłótko do robienia żłobków; hebel stolarski z ostrzem półokrągłym.

Holm, chem., pierwiastek metaliczny z minerałów cerytowych, Hm.

Holometr, gr., narzędzie do mierzenia kątów.

Holomorficzny, gr., jednowartościowy (w mat. funkcja h-na).

Holosteryk, gr., w fiz., barometr metaliczny.

Holować, nm., ciągnąć statek (zwykle w górę pod wodą) przy pomocy ludzi, konia lub innego statku.

Holowniczy, nm., holujący, ciągnący statki w górę rzeki.

Holownik, nm., flis holujący; statek holujący, statek do holowania.

Hołd, nm., uroczysta przysięga na wierność królowi, składana przez lennego księcia, homagjum; lenne poddaństwo; przen., okazywanie należnej komu czci, uszanowania, cześć, czołobitność, uległość; uleganie, poddawanie.

Hołda, nm., góm., kupa ziemi, zawierająca jeszcze w sobie cząstki kruszcu.

Hołdować, nm., komu: być czyim hołdownikiem, poddanym; podlegać, zostawać pod czyim rządem; składać hołd, oddawać cześć; h. kogo: podbijać, ujarzmiać, zniewalać.

Hołdownictwo, nm., hołdowanie; lenne poddaństwo.

Hołdowniczy, Hołdowny, nm., oddający hołd, lenny, poddany, danciczy.

Hołdownik, nm., ten, co hołduje komu, lennik, wasal.

Hołobla, ukr., jeden z dwu dyszlów pobocznych, w które konia wprzęgają do pojedyńczego wozu (fig.).

Hołota, ukr., golizna, bieda, nędza, ubóstwo; zbiór., hołysze; biedni, nędzni ludzie; czeladź obozowa; pospólstwo, motłoch, zbieranina (zdr. Hołotka).

Hołowica, ukr., gatunek sztucznych drożdży, używanych do zatorów wódczanych, drożdże gorzelnicze.

Hołub, Hołubczyk, Hołubek, ukr., gołąb, gołąbek.

Hołubić, ukr., pieścić, tulić; jednać sobie kogoś łagodnym obejściem.

Hołubiec, Hołupiec, ukr., uderzenie w tańcu do taktu obcasami; rodzaj figury tanecznej; potrawa z kaszy jaglanej i kapusty, gołąbek.

Hołubka, ukr., gołąbka.

Hołysz, ukr., golec, biedak.

Homagjalny, przym. od Homagjum; hołdowniczy, poddańczy; przysięga h-na = wiernopoddańcza.

Homagjum, łć., nieod. hołd; hoł-