wyświetlenie, wyjaśnienie, powołanie się na jakiś fakt, dla wyjaśnienia czegoś.
Ilustrator, łć., rysownik, robiący ilustracje; objaśniający fakty.
Ilustrować, łć., ozdabiać pismo lub dzieło rycinami; objaśniać, wyświetlać.
Ilustrowany, łć., ozdobiony rycinami, obrazkowy.
Iluzja, łć., złudzenie, omamienie; rodzaj lekkiej, jedwabnej przezroczystej tkaniny.
Iluzjonerstwo, łć., karmienie ś. złudzeniami, kierowanie się nadziejami złudnemi, nieziszczalnemi.
Iluzjonista, łć., dający się powodować złudzeniom; wyznawca iluzjonizmu, magik.
Iluzjonizm, łć., doktryna, według której wszystko jest złudzeniem.
Iluzoryczny, Iluzyjny, łć., złudny, zwodniczy, pozorny.
Ił, nazwa niektórych skał okruchowych, pozornie jednorodnych, rzeczywiście zaś złożonych z miałkich ziarn i różnych łuszczek mineralnych, spojonych z sobą wapiennym a. gliniastym lepiszczem; muł, naniesiony przez wodę gliniasty i wapienny.
Iłki, mażący się jak ił.
Iłowacieć, iłowatym ś. stawać.
Iłować, ubijać iłem.
Iłowaty, zachowujący własność iłu, zawierający w sobie ił.
Iłowy, złożony z iłu.
Im... — p. także Imm...
Im — tym, spój., wyrażający stosunek: im prędzej, tym lepiej; o ile.
Imać, dok. Jąć; brać, chwytać, łapać, pojmać; jąć z bezokol. = począć, zacząć (jął płakać).
Imać się, Jąć się czego, kogo, chwytać ś., wziąć ś.
Imadło, śrubsztak, kleszczyki (f.) (zdr. Imadełko).
Imaginacja, łć., wyobraźnia, urojenie, przywidzenie, fantazja.
Imaginacyjny, łć., istniejący tylko w wyobraźni, urojony; skłonny do urojeń.
Imaginatyk, łć., chory na imaginację, fantastyk, pełen przywidzeń.
Imaginować łć., sobie co, wyobrażać, wystawiać sobie co w myśli, wymarzyć, roić.
Imago, łć., obraz, wizerunek; owad zupełnie wykształcony.
Imakulacja, łć., niepokalaność.
Imakulacyjny, łć., nieskazitelny.
Imam, Iman, arab., uczony duchowny mahometański, przełożony meczetu, sędzia duchowny.
Imanen — p. Immanen-.
Imaterjalista, fr., wyznawca zasad immaterjalizmu.
Imatrykuł- — p. Immatrykuł-.
Imberb, fr., młokos, młodzieniaszek.
Imbibicja, łć., wsiąkanie, zdolność pochłaniania wody, właściwa tkankom zwierzęcym i roślinnym.
Imbier, Imbir, roślina z rodziny imbierowatych (fig.); proszek z korzeni tej rośliny; zadać komu pieprzu z i-em = powiedzieć komu gorzką prawdę.
Imbrolio, wł., zamieszanie, zawikłanie; w muz., złączenie dwóch tematów muzycznych o różnym takcie.
Imbryk, tur.,, naczynie do zaparzania herbaty, kawy, lub gotowania wody (fig.) (zdr. Imbryczek).
Imć, skr. Jegomość, Jejmość.
Imienie, majętność rodowa, posiadłość, dobro, fortuna; inwentarz żywy, bydło.
