Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/465

czasopismo, otrzymujące wskazówki od rządu lub osoby wpływowej.

 Instalacja, łć., wprowadzenie na urząd, posadę; urządzenie (zakładu, biura).

 Instalować, łć., wprowadzać na urząd, na posadę; urządzać co, zaprowadzać; i. ś. urządzić ś. na nowym stanowisku.

 Instancja, łć., stopniowanie sądów od najniższych (pierwsza i.) do najwyższych; wstawienie ś. za kim, wstawiennictwo; przyczynienie ś. za kim.

 Instancjalny, Instancjonalny, łć., polecający, rekomendacyjny.

 Instancjonować, Instancjować, łć., wstawiać się za kim, orędować, przyczyniać się za kim, wnosić za kim instancję.

 Instaurator, łć., odnowiciel.

 Instruent, łć., sędzia, prowadzący sprawę albo śledztwo.

 Instrukcja, łć., nauczanie; wykształcenie, nauka, oświata; przepis postępowania, wskazówki; przygotowanie piśmiene sprawy.

 Instruktor, łć., nauczyciel; udzielający objaśnień; uczący żołnierzy mustry.

 Instrument, łć., narzędzie; i. muzyczny, przyrząd muzyczny; w prawn., dokument.

 Instrumentacja, łć., nauka układania i rozpisania utworu muzycznego na instrumenty, na orkiestrę.

 Instrumentalny, łć., na instrumentach (muzycznych) wykonywany; muzyka i-a = wykonana wyłącznie na instrumentach muzycznych bez śpiewu, (w przeciwieństwie do wokalnej), muzyka orkiestrowa.

 Instrumentować, fr., ułożyć, rozpisać utwór muzyczny na pojedyńcze instrumenty.

 Instruować, łć., pouczać, objaśniać, przepisywać postępowanie; w praw. rozpatrywać, rozbierać.

 Instygacja, łć., podburzanie, podżeganie.

 Instygator, łć., oskarżyciel publiczny w imieniu prawa (dawny urząd w Rzeczypospolitej Polskiej); rodzaj prokuratora; podżegacz.

 Instygować, łć., pobudzać, podniecać, podmawiać, podżegać; oskarżać.

 Instynkt, łć., popęd wrodzony, niezależny od woli, zniewalający do wykonywania pewnych czynności bez poprzedniego doświadczenia; zmyślność, pojętność wrodzona.

 Instynktowo, Instynktownie, łć., przysł., bezwiednie, mimowiednie; przeczuciowo.

 Instynktowy, Instynktowny, łć., bezwiedny, mimowiedny, przeczuciowy.

 Instytucja, łć., ustanowienie, ustawa; zakład publiczny, utworzony w celu naukowym, dobroczynnym, społecznym i t. d.; urządzenie; i-e = zbiór praw, kodeks.

 Instytut, łć., zakład publiczny: naukowy, dobroczynny i t. p.; konserwatorjum muzyczne.

 Instytutka, łć., uczennica instytutu; osoba, która ukończyła instytut.

 Instytuować, łć., wprowadzać na urząd; urządzać, zakładać, występować sądownie.

 Insubordynacja, łć., nieposłuszeństwo; krnąbrność.

 Insulanin, łć., mieszkaniec wysp, wyspiarz.

 Insularny, łć., wyspiarski.

 Insult, Insultacja, łć., obelga, zniewaga, obraza, napaść.

 Insultować, łć., lżyć, obrażać, i czynić zniewagi.

 Insuła, łć., wyspa.

 Insurekcja, łć., powstanie, rokosz, bunt.

 Insurgient, łć., powstaniec.

 Insygnja (-ów), łć., blp., oznaki: oznaki dostojeństwa lub władzy;