Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/466

i. królewskie = korona, berło i jabłko, inaczej: regalja.

 Insynuacja, łć., podmawianie. podsunięcie komu myśli, obudzenie w kim podejrzenia.

 Insynuator, łć., poddający projekt, myśl; podmawiający.

 Insynuować, łć., podsuwać komu myśl, naprowadzać na myśl; podszeptywać, podmawiać, wzbudzać w kim podejrzenie.

 Inszość — p. Inność.

 Inszy — p. Inny.

 Intabulacja, łć., wpisanie do ksiąg hipotecznych.

 Intabulat, łć., wpis hipoteczny.

 Intabulować, łć., wpisywać do ksiąg hipotecznych.

 Intarsja, Intarsjatura, wł., wstawianie wzorzyste ozdób z innego forniru w fornir zwykły wyrobów drewnianych mozajkowanie.

 Integracja, łć., wytwarzanie całości z drobnych cząstek, całkowanie.

 Integralność, łć., całkowitość.

 Integralny, łć., całkowity, tworzący całość; nienaruszony; w mat. rachunek i. = rachunek całkowy wyższej matematyki.

 Integrał, łć., w mat. suma nieskończonej liczby elementów nieskończenie małych, całka.

 Integrator, łć., — p. Planimetr.

 Integrować, łć., łączyć w całość. w mat. szukać całki czyli integrału.

 Intelekt, łć., umysł; zdolność kontemplacyjna, bierna.

 Intelektualizm, łć., pogląd filozoficzny, według którego prawdę poznajemy tylko umysłem; kierunek psychologiczny, objaśniający wszystkie zjawiska duchowe, jak gdyby były wynikiem rozumowań.

 Intelektualizować, łć., rozumować, rozważać.

 Intelektualność, łć., umysłowość, rozum.

 Intelektualny, łć., rozumowy, dotyczący rozumu, umysłowy; i-ny sprawca: ten, kto nasunął myśl jakiego czynu.

 Inteligiencja, łć., zdolność rozpoznawania i pojmowania, pojętność, bystrość umysłu, zdolności umysłowe; rozwój życia umysłowego; zasób wiedzy; klasa ludzi wykształconych; przen., osoba rozumna, bystra, wykształcona.

 Inteligient, łć., człowiek wykształcony; przen., rzekomy przedstawiciel inteligiencji, chcący uchodzić za inteligientnego.

 Inteligientny, łć., rozumny, wykształcony, pojętny.

 Intencja, łć., zamiar, chęć, zamysł wola, życzenie; na i-ę, aby... (modlić ś., odprawiać mszę) = w celu uproszenia Boga, aby...

 Intencjonalizm, łć., zasada, że cel uświęca środki.

 Intencjowany, łć., ożywiony intencją, mający chęć, zamiary, usposobiony.

 Intendent, łć., główny nadzorca, zawiadowca, rządca.

 Intendentura, łć., urząd zajmujący ś. administracją wojskową: dostarczaniem żywności, odzieży i t. d.; biuro intendenta.

 Intensywność, Intenzywność, łć., siła, moc, natężenie, usilność, zwiększone działanie.

 Intensywny, Intenzywny, łć., skupiony, wytężony; gospodarstwo i-e = prowadzone dużym nakładem.

 Intentacja, łć., pokusa, pokuszenie.

 Intentować, łć., wszcząć, rozpocząć (sprawę).

 Intenzywny — p. Intensywny.

 Intercedować, łć., pośredniczyć.

 Intercelularny, łć., międzykomórkowy (w fizjologii).

 Intercepcja, łć., przejęcie, zatamowanie w drodze.