Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/49

żo gadać, bredzić, mleć językiem, zawracać głowę gadaniem, pleść.

 Bajura, rz. ż., duża kałuża, bagienko.

 Bakalarnia, rz. pgrdl. szkoła elementarna, szkoła licha, ladajaka.

 Bakalarski, przym. od Bakałarz.

 Bakalarstwo, rz. n., stan a. zajęcie bakałarza, bakałarzenie, nauczycielstwo, belferka; szkolarstwo, pedanterja.

 Bakalaureat, łć., rz. m., pierwszy stopień akademicki (dziś jeszcze istniejący we Francji).

 Bakalje, tur., blp., suche lub suszone owoce południowe.

 Bakałarz, łć., pierwotnie ten, co otrzymał bakalaureat; pgrdl. — nauczyciel, belfer, szkolarz.

 Bakałarzyć, trudnić się bakalarstwem, nauczycielstwem, belferką.

 Bakara, rz. m., ndm., a. Bakarat, fr., rodzaj hazardownej gry w karty.

 Bakę świecić komu = pochlebiać, podlizywać się.

 Baki, Bakiembardy, nm., blp., faworyty, bokobrody.

 Bakier nm. (tylko w wyraż.: na bakier) przysł., na bok głowy (o czapce, kapeluszu); przen. — na opak, nie po myśli; być z kim na B. = być z nim w złych stosunkach, gniewać się.

 Bakłażan, roślina z rodziny psiankowatych; owoc ziarnowaty bakłażanu kształtu gruszki, jadalny (fig).

 Bakszysz, tur., napiwek, łapówka, kuban.

 Bakterje, gr., rz. ż., organizmy (grzybki) mikroskopijne, wywołujące w ciałach organicznych rozmaite zmiany: fermentację, gnicie, kwaśnienie i t. p., nieraz chorobotwórcze, mikroby, drobnoustroje.

 Bakterjolog, gr., uczony, który bada bakterje.

 Bakterjologja, gr., nauka o bakterjach.

 Bakun, ros., tytuń najlichszego gatunku.

 Bal, fr., wielka zabawa taneczna.

 Bal, nm., drzewo graniasto ociosane, belka.

 Balans fr., równowaga; kij, używany przez skoczków, chodzących po linie, dla utrzymania równowagi (fig.).

 Balansjer, fr., rz. m. drąg u wagi, maszyny parowej (2 fig.); p. Wahacz.

 Balansować, utrzymywać równowagę.

 Balas, rz. m., słupek w balustradzie balkonu; w lm. balasy = balustrada; przen. coś grubego niezgrabnego.

 Balast, nm., ciężar, rzecz ciężka, użyta dla powiększenia ciężaru; dodatkowy, zbyteczny, niepotrzebny ciężar; ładunek, obciążenie balonu (worki z piaskiem) lub statku; przen. — coś niepotrzebnego, zbytecznego i kłopotliwego.

 Baldach, rz. m. = Baldachim.

 Baldachim, łć., rodzaj osłony lub nakrycia, stałego albo przenośnego, na słupkach, zrobionego z materji, drzewa, kamienia lub metalu służącego do uroczystości (fig).