Kacierz, nm., sito z drutu żelaznego na drągu, do dobywania żwiru (fig.).
Kacyk, hiszp., naczelnik i wódz plemienia dzikich w Ameryce południowe
Kaczać, białor., toczyć, tarzać.
Kaczan, tur., głąb kapusty, wiecha, kiść owoców kukurydzy; sosna karłowata.
Kaczenica, zool., skorupiak wąsonogi (fig.).
Kaczeniec — p. Kaczyniec; p. Kosaciec.
Kaczka, zool., ptak płetwonogi, spokrewniony z gęsią (gatunki: k. krzyżówka, k. cyranka, k. podgorzałka, k. swojska) (fig.); k-i zaganiać = taczać ś., będąc pijanym; takie rzucenie kamienia na wodę, aby się kilkakrotnie od niej odbił; rzecz zmyślona, bajka, plotka (k. gazeciarska, dziennikarska, amerykańska); naczynie szklane albo porcelanowe do oddawania moczu w łóżku.
Kaczkowaty, jak u kaczki; chód k. = chwiejny, chwiejący się.
Kaczlin, roślina z rodziny gruboszowatych.
Kaczor, samiec kaczki.
Kaczorek, młody samiec kaczki; kosmyk włosów, stojący na głowie; sieć na ryby.
Kaczuchna, Kaczusia, zdr. od Kaczka.
Kaczucza, hiszp., taniec hiszpański z kastanjetami.
Kaczy, przym. od Kaczka.
Kaczyniec, Kaczeniec, roślina z rodziny jaskrowatych (fig.).
Kadaster, łć., ocenianie rządowe posiadłości ziemskich i ich produktów, dochodu i t. d, w celu opodatkowania; sam podatek, nałożony skutkiem tego ocenienia; k. wyborczy = kurja, do której należy wyborca, płacący podatek od swoich posiadłości.
Kadawer, łć., trup.
Kadecki, fr., przym. od Kadet; korpus k. = szkoła wojskowa kształcąca młodzież na oficerów.
Kadencja, łć., właściwe akcentowanie końcowych zgłosek w układzie wierszy; spadek harmonijny dźwięków w muzyce; takt, miarowość; harmonijne zakończenie frazesu muzycznego; forma akordu; okres urzędowania członków sądu, sejmu, rad wybieralnych.
Kadet, fr., brat młodszy; uczeń szkoły wojskowej kadeckiej; podchorąży; w marynarce: młodzieniec, kształcący ś na oficera floty; (w Rosji) członek stronnictwa K. D. cz. demokrata konstytucyjny.
Kadi, Kady, arab., sędzia u Turków.
Kadłub, pień drzewa, wewnątrz spróchniały a wydrążony; przedmiot wewnątrz pusty, korpus; k. okrętu = budowa zewnętrzna okrętu, statku, bez części wewnętrznych, padło; ciało bez głowy i kończyn, trzon ciała, tułów (fig.).
Kadm, gr., pierwiastek metaliczny, zbliżony do cynku.
Kadry, fr., komplet zapasowych oficerów i podoficerów, potrzebnych w razie zorganizowania oddziału wojska; żołnierze i oficerowie, mający obowiązek kształcić nowozaciężnych; przen., wogóle zespół ludzi, poświęcających się wspólnemu zawodowi (k. urzędnicze).
Kadryl, fr., taniec francuski i muzyka do niego; lekka tkanina jedwabna w kratki; wstążka jedwabna; pośledni gatunek salcesonu.
