Kalwakata, wł., orszak konny — p. Kawalkata.
Kalwarja, łć., stacje Męki Pańskiej obchodzone procesjonalnie; czaszka ludzka; przen., udręczenie moralne: śmierć; śpieszyć jak dziad na K-ę = bardzo się śpieszyć.
Kalwaryjski, przym. od Kalwarja; pełen udręczeń.
Kalwila, fr., gatunek jabłek, niekiedy kalwinkami zwanych.
Kalwin, Kalwinista, wyznawca nauki Kalwina; ewangielik reformowany.
Kalwinizm, nauka Kalwina, czyli wyznanie ewangielicko reformowane.
Kalwiński, dotyczący wyznania ewangielicko-reformowanego.
Kał, błoto, bagno; odchody ludzkie a. zwierzęce, łajno; przen., wszelka nieczystość.
Kałakucki, Kalkucki, od miasta Kalkutta w Indostanie (k-e kury, k-e perły).
Kałakut, odmiana koguta rasy indyjskiej (fig.).
Kałamajka, ukr., gatunek materji jedwabnej w pasy — p. Kałamaszka.
Kałamarnica, łć., głowonóg dwuskrzelowy (fig.); atramentnica.
Kałamarz, łć., naczynie do atramentu; rezerwuar w maszynie drukarskiej, z którego farba przechodzi na walec podczas druku.
Kałamaszka, białor., wózek wązki, łubem wybity, otwarty, bez budki.
Kałamącić, ukr., mącić, bełtać; bałamucić.
Kałamki, Kałanki, ros., futro wydry a. kuny syberyjskiej; sierść z tego futra, na pędzelki używana.
Kałanek, zwierzę z rodziny kun.
Kałarasz, Karałasz, rum., żołnierz turecki a. rumuński.
Kałausz, Kałauz, tur., przewodnik; k-y, więzienie.
Kałdun, nm., brzuch; przen. pogardl., żarłok, obżartuch, pasibrzuch, rodzaj pierożka z mięsa.
Kałduniasty, brzuchaty.
Kałga, tur., namiestnik chana tatarskiego.
Kałkan, tur., tarcza, puklerz.
Kałkuł, łć., gałka, kreska przy głosowaniu a. wydawaniu wyroku — p. Kalkulacja.
Kałmuk, nazwa szczepu tatarskiego (fig.); koń kałmucki; rodzaj kosmatej tkaniny bawełnianej.
Kałożerstwo, chorobliwa chęć pożerania kału.
Kałuk, tur., nadgraniczny posterunek strażniczy.
Kałuża, dół a. rów z wodą błotnistą od deszczów a. ze ścieków; błoto, bagnisko.
Kałużnica, Kałużnia, zool., gatunek chrząszcza pięcioczłonkowego (fig.)
Kałużysty, błotnisty, pełen kałuż.
Kamaraderja, Kamractwo, fr., koleżeństwo.
Kamaryla, hiszp., nazwa stronnictwa ulubieńców panującego; zausznicy; tajni doradcy często mający szkodliwy wpływ na bieg spraw publicznych.
Kamasz, fr., rodzaj wierzchniej pończochy sukiennej lub włóczkowej zapinanej na guziki lub ściąganej; obuwie z krótką cholewką z gumowemi wstawkami po bokach.
Kamasznik, fr., szewc, wyrabiający wyłącznie kamasze; przykrawacz wierzchu buta, czyli tak zwanych cholewek.
