zagranicznych sądzenia swych, poddanych; wynagrodzenie, żołd, dochody; za czasów saskich: datek pieniężny, którym kaptowano stronnika.
Kapitulant, łć., zawierający umowę, kapitulację; oficer lub żołnierz, służący dłużej, aniżeli obowiązany.
Kapitularja, łć., blp., prawa dawnych królów francuskich w sprawach, dotyczących kościoła.
Kapitularz, łć., miejsce zebrań kapituły, średniowieczna ustawa kościelna albo Cywilna.
Kapitulny, łć., dotyczący kapituły.
Kapitulować, łć., zdać twierdzę, miasto a. obóz nieprzyjacielowi pod ułożonemi warunkami; umawiać ś.; ustępować; przyznawać słuszność stronie przeciwnej; poddawać ś., dawać żołd, wynagradzać, kaptować datkami.
Kapitulum, Kapituła, łć., rozdział (w książce).
Kapituła, łć., rada kanoników przy katedrze lub kolegjacie; rodzaj senatu biskupiego, zarządzającego djecezją po śmierci biskupa; k. orderów = władza, rozpoznająca zasługi osób mających otrzymać order; żart. wyciąć a. natrzeć k-ę = zburczeć — p. Kapitulum.
Kapka, kropla spływająca, kropla kapająca: odrobina, odrobinka, troszka; wyborowe, tłuste wino węgierskie, maślacz; k., łć., rodzaj czepka a. czapki; łatka na bucie; pokrowiec na meble; nosek w obuwiu.
Kapkan, tur., żelaza do łowienia zwierząt drapieżnych.
Kaplica, łć., mały kościołek; boczna część kościoła, posiadająca ołtarz i tworząca oddzielną całość (fig.); oddzielny pokój z ołtarzem do odprawiania nabożeństwa w domu prywatnym, w zakładzie publicznym lub na okręcie.
Kapliczka, łć., mały budynek murowany a. drewniany, z rzeźbionemi a. malowanemi wyobrażeniami wewnątrz, stawiany przy drodze a. na cmentarzu (fig.) (zdr. od Kaplica).
Kapłan, łć., ksiądz, duchowny; przen., głosiciel jakich zasad, prawd i stosujący je w życiu.
Kapłański, dotyczący kapłana, odprawiany przez kapłana (modlitwy); po k-sku, jak kapłanowi przystoi.
Kapłaństwo, łć., powołanie kapłana; poświęcenie ś. rozpowszechnianiu i urzeczywistnianiu jakich idei, zasad.
Kapłon, Kapłun, nm., kogut kastrowany; zupa z wody i bułki rozgotowanej z dodaniem masła i jaj; waserzapa.
Kapłonić, Kapłunić, nm., wyrzynać jądra kogutowi; na kapłona oprawiać.
Kapnąć, spaść w postaci kropli; przen., ubocznie coś zarobić.
Kapnik, łć., pokutnik, Członek bractwa noszącego kapę, jako ubranie.
Kapniki, łć., gotyckie ozdoby architektoniczne.
Kapnomancja, gr., wróżenie z dymu ofiar.
Kapociarz, Kapotowiec, fr., noszący kapotę, chałaciarz, szczeg. Żyd.
Kapodziób, ptak z rodzaju kaczek.
Kaponjera, fr., kojec.
Kapota, fr., długie zwierzchnie ubranie męskie, opończa, chałat; i zabranie wszystkich lew w grze w rumelpikietę.
Kapotaż, fr., sztuka mierzenia I szybkości, z jaką okręt płynie.
