Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/52

Ta strona została skorygowana.

bilardu; poręcz statku (fig.); skrajne pole w szachownicy; wierzch ogrodzenia areny cyrkowej; gw. — wędrowna orkiestra.

Bandaż, fr., opaska, rodzaj taśmy do owijania chorego miejsca (fig); obręcz stalowa, naciągnięta na koła wagonów i lokomotywy.

Bandażować, fr., owijać bandażem.

Bandażysta, fr., rz. m., wyrabiający bandaże.

Bandera, wł., flaga okrętowa z herbem państwa; chorągiew (fig).

Banderja, wł., rz. ż., konny orszak honorowy w Austrji.

Banderola fr., opaska papierowa, przylepiona na przedmiocie jako znak opłaconej akcyzy (fig.); opaska z adresem na wysyłanym towarze, książce, dzienniku.

Banderolować, nalepiać banderole; nakładać opaskę papierową na wysyłany towar.

Bandoch, Bandos, Bandocha, Bandoska, najmita, najmitka z odleglejszych okolic do żniwa, do sianokosów.

Bandolet, fr., pas rzemienny, przewieszony przez ramię, utrzymujący pałasz, temblak (fig).; rodzaj fuzji.

Bandos, Bandoska p. Bandoch.

Bandura, gr., rz. ż., rodzaj lutni z krótką szyjką, lutnia kozacza (fig.); przen. gw. — rz. m., ciemięga, cymbał, bałwan.

Bandurzysta, rz. m., grający na bandurze, lutnista.

Bandycki, przym. od bandyta.

Bandyta (y), wł., rz. m., opryszek, zbój, rozbójnik, łotr, łupieżca.

Bandytyzm, rz. m., rozbójnictwo, rozbój; przen. — napaść, napaści niesłuszne.

Banhof, nm., dworzec kolei żelaznej.

Bania, naczynie pękate, okrągłe do płynów; kopuła pękata; klosz okrągły do lampy; balon; kula metalowa na szczycie wieży; dynia.

Banialuka, tur., rz. ż., (zwykle używa się w lm.), niedorzeczna gadanina, brednia, głupstwo, bzdurstwo, androny, bajdy.

Baniasty, mający kształt bani, pękaty, wypukły.

Banicja, łć., skazanie na wygnanie, wygnanie, wywołanie z kraju.

Baniecznik, narzędzie chirurgiczne do nacinania skóry przy stawianiu baniek.

Banita, łć., rz. m., wygnaniec, skazany na wygnanie, wywołaniec z kraju.

Bank, wł., finansowa instytucja kredytowa i handlowa; kantor wymiany pieniędzy i operacji wekslowych; stawka pieniężna w grze karcianej przeciw wszystkim innym stawkom (bank trzymać, ciągnąć).

Bankajz, nm., rz. m., hak duży, zagięty, podtrzymujący rynnę i t. p. (fig.).

Bankier, nm., właściciel interesu bankierskiego; wekslarz; finansi-